22 kwietnia, 2024

Pod pojęciem chorób przewlekłych kryje się wiele różnego rodzaju schorzeń, które wymagają specjalistycznej, długotrwałej opieki, dopasowanego do potrzeb leczenia oraz rehabilitacji. To właśnie rehabilitacja pozwala na poprawę jakości życia pacjentów chorych przewlekle, pozytywnie wpływa na ich samopoczucie, niweluje objawy chorób oraz zapobiega powikłaniom.

Jak wynika z definicji amerykańskiej Komisji ds. Chorób Przewlekłych (Commission of Chronic Illness), choroby przewlekłe to trwałe schorzenia będące efektem nieodwracalnych zmian patologicznych w organizmie, skutkujące m.in. inwalidztwem i postępującą niesamodzielnością, wymagające specjalistycznego leczenia oraz nadzoru.

Z niektórymi chorobami przewlekłymi – np. nadciśnieniem, cukrzycą czy astmą – można żyć przez długie lata, oczywiście pod warunkiem, że schorzenie jest rozpoznane, odpowiednio leczone, a pacjent przestrzega zaleceń lekarzy. Są takie choroby, które w większości przypadków – nawet po wdrożonym leczeniu – kończą się zgonem. Zalicza się do nich np. nowotwory oraz chorobę wieńcową. Jest również spora grupa schorzeń przewlekłych, które powodują znaczne pogorszenie jakości życia pacjenta, powodują stopniową utratę samodzielności, wymagają regularnych hospitalizacji i prowadzą do inwalidztwa.

Rehabilitacja u pacjentów przewlekle chorych – dlaczego jest ważna?

Rozpoznanie choroby przewlekłej w większości przypadków ma ogromny wpływ na codzienne życie. Pacjenci muszą odbywać regularne wizyty lekarskie, wykonywać zlecone badania, przyjmować leki, zmodyfikować styl życia (np. w zakresie diety i stylu życia), a także poddawać się koniecznym zabiegom i operacjom.

Bardzo ważnym elementem leczenia wielu chorób przewlekłych jest regularna, dopasowana do potrzeb rehabilitacja. Z jednej strony, ma ona na celu minimalizowanie lub – jeśli jest to możliwe – całkowite wyeliminowanie objawów towarzyszących danej chorobie, utrzymanie lub poprawę stanu zdrowia pacjenta, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Z drugiej strony – indywidualnie opracowany program rehabilitacji pozwala poprawić jakość życia pacjenta, zapobiegać utracie samodzielności, niepełnosprawności oraz różnych powikłaniom chorób przewlekłych. Brak takich działań może prowadzić np. do osłabienia układu krążenia i układu oddechowego, pogorszenia koordynacji i sprawności ruchowej, a nawet problemów z trawieniem.

Metody i formy rehabilitacji w chorobach przewlekłych

Rehabilitacja pacjentów chorych przewlekle może przyjmować różną postać. Czasami są to zabiegi przeprowadzane w warunkach szpitalnych albo turnusy rehabilitacyjne w specjalistycznych ośrodkach, sanatoriach itp. U niektórych pacjentów – zwłaszcza lżej chorych, mogących swobodnie przemieszczać się, bez bardzo poważnych uszczerbków na zdrowiu – rehabilitacja może być prowadzona w warunkach ambulatoryjnych, czyli w konkretnej przychodni, gabinecie albo klinice. U pacjentów ciężko chorych, osób starszych, leżących czy w terminalnych stadiach choroby, dobrym wyborem może być natomiast rehabilitacja domowa.

Indywidualnie dobiera się również formy rehabilitacji pacjentów ze schorzeniami przewlekłymi – czasami jest to typowa rehabilitacja ruchowa, neurologiczna, kardiologiczna czy oddechowa, niekiedy są to różnego rodzaju terapie łączone. W zależności od potrzeb, u pacjentów stosuje się terapię manualną, różnego rodzaju ćwiczenia, masaże, kinezyterapię, rozmaite metody fizykoterapii itp.

Ze specjalistycznej, dopasowanej do potrzeb rehabilitacji dla pacjentów chorych przewlekle można oczywiście skorzystać w placówkach KRIOSONIK – jeśli potrzebna Ci tego typu pomoc, skontaktuj się z nami i umów się na wizytę w dogodnym terminie!

Aktywność fizyczna dla najmłodszych

Aktywność fizyczna to niezbędny element życia każdego człowieka. Szczególnie istotna jest dla dzieci i młodzieży – ma wpływ na prawidłowy przebieg procesów wzrostu i dojrzewania, a także zmniejsza ryzyko wystąpienia wielu chorób w wieku dorosłym. Na czym powinna polegać aktywność fizyczna dzieci i młodzieży? Dlaczego jest tak istotna? Podpowiadamy!

Aktywność fizyczna jest bardzo ważnym czynnikiem mającym wpływ na prawidłowy przebieg procesów wzrostu i dojrzewania – zostało to wielokrotnie dowiedzione naukowo. I tak wiadomo, że ruch jest niezbędny do prawidłowego rozwoju układu szkieletowo-mięśniowego, czyli kości, mięśni i stawów. Aktywność fizyczna stymuluje do pracy układ immunologiczny, przez co dziecko jest bardzie odporne na działanie chorobotwórczych drobnoustrojów. Dowiedziono, że ruch pozytywnie wpływa na rozwój i funkcjonowanie układu oddechowego, układu krążenia oraz układu nerwowego. Regularna aktywność fizyczna pozwala dziecku zachować prawidłową masę ciała, pozytywnie wpływa na koordynację oraz kontrolę ruchów.

Nie można zapominać o psychologicznej i społecznej roli aktywności fizycznej w życiu dziecka. Otóż podczas ruchu wzmaga się produkcja endorfin, czyli hormonów szczęścia, które odpowiadają za radosne, dobre samopoczucie. Aktywna zabawa i sport są doskonałym sposobem na radzenie sobie ze stresem i negatywnymi emocjami, budują u dziecka pewność siebie i poczucie własnej wartości, uczą współpracy, dążenia do celu, ale i radzenia sobie z porażkami. Widać więc, że zarówno z punktu widzenia fizycznego, jak i psychologicznego ruch jest dla dziecka koniecznością.

Zabawa, lekcje WF-u, sport – aktywność dzieci i młodzieży

Rodzaj aktywności fizycznej oraz jej natężenie powinny być oczywiście dopasowane do wieku dziecka.

U dzieci w wieku od 1 do 3 lat aktywność fizyczna ma charakter spontaniczny. Rolą rodziców jest stwarzanie maluchowi takich warunków, aby co najmniej przez 30 minut dziennie mogło biegać, wspinać się, pokonywać przeszkody – zarówno w domu, jak i na świeżym powietrzu, najlepiej w ramach naturalnej zabawy.
Od 4. do 10. roku życia aktywność fizyczna powinna opierać się na zabawach ruchowych, a także na zajęciach gimnastycznych w przedszkolu i lekcjach WF-u w szkole. Pozwala to rozwijać sprawność dziecka, a także ma duży wpływ na profilaktykę wad postawy.
W przypadku dzieci powyżej 10. roku życia oraz młodzieży aktywność fizyczna powinna wynikać z zainteresowań. Dla jednych będzie to piłka nożna, dla innych – jazda na rowerze, dla jeszcze innych pływanie.

Światowa Organizacja Zdrowia zaleca dzieciom i młodzieży od 5. do 17. roku życia przynajmniej godzinę ruchu dziennie, a dodatkowo – trzy razy w tygodniu 30-minutową aktywność o wyższej intensywności (np. na lekcji WF-u). W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących możliwości uprawiania przez dziecko sportu warto skonsultować się z fizjoterapeutą lub lekarzem. Z pomocy tego typu skorzystać można w naszym centrum KRIOSONIK. Zapraszamy!