Menu Zamknij
header

Masaż leczniczy to najstarsza metoda fizjoterapii. Polega on na takim oddziaływaniu na tkanki organizmu, aby uzyskać pożądane efekty lecznicze. Redukcję dolegliwości bólowych, zmniejszenie stanu zapalnego czy poprawę krążenia krwi.

Masaż leczniczy to czynności, przez które wykonujący go specjalista mechanicznie wpływa na tkanki organizmu. Na skórę, tkanki podskórne, powięź, mięśnie, ścięgna i więzadła, naczynia krwionośne i limfatyczne, na układ nerwowy, a w konsekwencji – na inne układy i narządy wewnętrzne. W masażu leczniczym stosuje się siedem podstawowych technik: rozcieranie, głaskanie, oklepywanie, ugniatanie, wyciskanie, wałkowanie i wibrację.

Warto mieć świadomość, że pierwsze wzmianki historyczne o masażach pochodzą już z egipskich papirusów. Wskazówki dotyczące ich wykonywania umieszczono w hinduskiej księdze Weda. Masaże były powszechnie stosowane u atletów biorących udział w starożytnych igrzyskach olimpijskich, ich ogromnym zwolennikiem był m.in. Hipokrates. Podwaliny pod współczesne masaże lecznicze położył z kolei francuski lekarz Clement Joseph Tissot, który na przełomie XVIII i XIX w. opisał ruchy wchodzące w skład masażu.

Masaż leczniczy – wskazania i efekty

Istnieje naprawdę wiele wskazań do wykonywania masażu leczniczego. Może mu być poddawane zarówno całe ciało, jak i wybrane części, w zależności od potrzeb stosuje się również inne techniki oraz siłę wykonywanych ruchów. I tak masaż leczniczy wykonuje się w przypadkach:

·       przeciążeń, kontuzji i chorób układu ruchu,

·       odmrożeń skóry, blizn pooperacyjnych i zrostów,

·       chorób układu krążenia (obniżone ciśnienie, choroba Raynauda, niewydolność krążenia),

·       niedowładów i porażeń mięśniowych, zaników mięśni,

·       przewlekłego zapalenia nerwów, nerwobóli, chorób opon mózgowych,

·       długotrwałego unieruchomienia pacjenta w celu zapobiegania odleżynom,

·       pacjentów z nadwagą i otyłością,

·       nerwicy typu psychogennego.

Masaż leczniczy może wykazywać działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, poprawiać krążenie krwi i limfy, stymulować pracę poszczególnych narządów wewnętrznych. Może także rozluźniać napięte mięśnie, poprawiać ich dotlenienie i odżywienie, przyspieszać metabolizm produktów przemiany materii, stymulować procesy regeneracyjne organizmu itp.

Co jeszcze trzeba wiedzieć?

Masaż leczniczy nie wymaga szczególnych przygotowań. Należy jedynie założyć luźne, wygodne ubranie. Masaż jednej części ciała trwa z reguły od 15 do 20 minut, masaż całego ciała – od 45 do 60 minut.

Warto też pamiętać, że choć jest to zabieg bezpieczny, to jednak nie wykonuje się go u wszystkich. Wśród przeciwwskazań znajduje się m.in. aktywna infekcja przebiegająca z gorączką, tendencje do krwotoków, owrzodzenie, poparzenie i świeża rana w miejscu planowanego masażu, żylaki ud i podudzi oraz aktywne zmiany dermatologiczne.

Masaże lecznicze wykonywane przez wykwalifikowanych, doświadczonych specjalistów znajdują się w ofercie naszych centrów KRIOSONIK. Pacjentów potrzebujących tego typu pomocy zapraszamy do kontaktu!

Czy suche igłowanie w fizjoterapii jest zabronione?

Suche igłowanie, często nazywane także igłoterapią lub z angielskiego dry needling’iem to terapia wykorzystująca igły do rozluźniania bolesnych punktów spustowych. Poprzez nakłuwanie skóry, fizjoterapeuta jest w stanie dostać się do konkretnych punktów odpowiedzialnych za spięcie mięśni i manipulować nimi tak, by zmniejszyć ból. W trakcie suchego igłowania nie wykorzystuje się żadnych dodatkowych preparatów leczniczych czy przeciwbólowych wstrzykiwanych pod skórę – igły są bardzo cienkie, wykonane ze stali nierdzewnej i, jeśli odpowiednio stosowane, zupełnie bezpieczne. Na temat metody pojawia się jednak wiele kontrowersji. Czy suche igłowanie jest w fizjoterapii zabronione?

Na czym polega suche igłowanie

Suche igłowanie wykorzystywane jest w fizjoterapii przede wszystkim jako metoda docierania do punktów spustowych zmniejszająca napięcie i ból mięśni. Fizjoterapeuta, podczas pracy z pacjentem lokalizuje punkty spustowe na mięśniach lub tkankach, a następnie umieszcza w nich pod odpowiednim kątem cieniutkie igły. Ich wykorzystanie pozwala oddziaływać mechanicznie na punkt spustowy, co w wielu przypadkach jest znacznie skuteczniejszą metodą niż klasyczny masaż palpacyjny. Igły pozostają wbite w miejsce spustowe zwykle od 10 do 30 minut, przy czym fizjoterapeuta nieustannie nimi pracuje, poruszając igłę w górę i w dół by rozbić punkt spustowy.

Suche igłowanie nie zawsze wykorzystywane jest bezpośrednio do rozbijania punktów spustowych – igły wbijane są często nie bezpośrednio w bolesnym punkcie, a dookoła niego, tak by celować nie tylko w miejsce odczuwania bólu, ale jego możliwą przyczynę.

Najważniejsze zalety igłoterapii i dry needle’ingu

W przypadku osób odczuwających regularnie bóle mięśniowe czy sztywność mięśni, choćby z powodu ciągłej pracy w pozycji siedzącej, suche igłowanie może przynieść natychmiastową ulgę i złagodzić punkty spustowe w najbardziej bolesnych partiach mięśni. Z tego też względu suche igłowanie stosuje się coraz częściej przy różnego rodzaju urazach i bólach mięśniowych, zespole cieśni podbarkowej, napięciowych bólach głowy, bólach w dolnym odcinku pleców, przy tzw. łokciu tenisisty, przy podwichnięciach rzepki, przy kolanie biegacza i różnego rodzaju zaburzeniach kontroli motorycznej. Jeszcze do niedawna o strukturze mięśniowo-powięziowej i punktach spustowych mówiło się stosunkowo mało, a pacjenci gabinetów fizjoterapeutycznych często nie byli świadomi możliwości, jakie przynosi ich rozluźnianie. To właśnie te punkty spustowe są jednak jedną z najczęstszych przyczyn chronicznego bólu w układzie mięśniowo-szkieletowym i powodem, dla którego ból doprowadza do zmniejszenia zakresu ruchu czy problemów z utrzymaniem prawidłowej postawy ciała. Wykorzystanie suchego igłowania ma szansę przynieść ulgę wielu pacjentom zmagającym się z bólami w obrębie kręgosłupa, mięśni szyi czy kończyn. Czy jednak może być wykonane przez fizjoterapeutę w pełni bezpiecznie?

Czy suche igłowanie w fizjoterapii jest zabronione?

Głosy o tym, że suche igłowanie nie jest bezpieczne, a w fizjoterapii nawet zabronione wynikają z samego charakteru zabiegu – fizjoterapeuta podczas wbijania igieł przerywa ciągłość tkanki. Przy nieodpowiednim przestrzeganiu zasad higieny i bezpieczeństwa terapia z użyciem suchych igieł może nieść zwiększone ryzyko zakażenia, co stawia pytanie, czy fizjoterapeuci powinni być do ich wykorzystywania dopuszczeni. W świetle prawa, suche igłowanie nie jest w fizjoterapii zabronione i jeśli traktujemy metodę jako świadczenie zdrowotne, ma prawo być w gabinecie fizjoterapeutycznym przeprowadzone z zachowaniem środków ostrożności i odpowiedniej higieny.

Na co trzeba więc zwrócić uwagę? Zabieg igłoterapii suchej należy przede wszystkim oddać w ręce przeszkolonego w takiej technice fizjoterapeuty, lekarza bądź osteopaty. Nie każdy z fizjoterapeutów ma doświadczenie i odpowiednią wiedzę do wykonywania igłoterapii, stąd też pacjent nie powinien zgłaszać się do przypadkowego gabinetu i prosić o zastosowanie takiej metody. Wybierając fizjoterapeutę, który specjalizuje się w suchym igłowaniu i posiada ogromną wiedzę na temat odpowiednich miejsc wkłuwania igieł oraz lokalizowania punktów spustowych.

W kwestii zachowania higieny i bezpieczeństwa w gabinecie fizjoterapeuty podczas suchego igłowania należy wspomnieć także, że każda terapia powinna być przeprowadzona z użyciem sterylnie zapakowanych igieł akupunkturowych jednokrotnego użytku. Fizjoterapeuta powinien zawsze przed wkłuciem dokładnie oczyścić i zdezynfekować skórę pacjenta, a sam korzystać z rękawiczek jednorazowych. Tylko w takim układzie suche igłowanie może być uznane za bezpieczne.