13 grudnia, 2024

Sporty zimowe, takie jak jazda na nartach lub na snowboardzie, to nie tylko doskonała rozrywka, ale i korzyści zdrowotne wynikające z aktywności fizycznej. Jednak osoby z problemami kolan często mają wątpliwości, czy jazda na nartach jest dla nich bezpieczna. Jak uniknąć ryzyka pogorszenia stanu zdrowia i cieszyć się zimowymi aktywnościami na świeżym powietrzu?

Kolano to największy staw w ludzkim organizmie i zarazem jedno z najczęściej przeciążanych miejsc. Ze względu na swoją złożoną budowę i zakres ruchu, staw kolanowy jest szczególnie podatny na urazy. Tymczasem narciarstwo wymaga intensywnej pracy kolan – jego skrętów, dynamicznych ruchów, a jednocześnie stabilizacji ciała, co może być wyzwaniem dla osób z istniejącymi problemami, takimi jak uszkodzenia więzadeł, przeciążenia czy zmiany zwyrodnieniowe.

Czy oznacza to, że w takiej sytuacji należy zrezygnować z jazdy na nartach? Niekoniecznie. Odpowiednie przygotowanie i dostosowanie aktywności do indywidualnych możliwości sprawią, że szusowanie po zaśnieżonych stokach będzie bezpieczne.

Zagrożenia związane z jazdą na nartach dla osób z problemami kolan

Podczas jazdy na nartach staw kolanowy pracuje w dynamicznych warunkach – musi stabilizować ciało, absorbować wstrząsy i umożliwiać zmiany kierunku. Największe ryzyko dotyczy:

urazów więzadeł krzyżowych – szczególnie więzadła krzyżowego przedniego (ACL), które odpowiada za stabilizację kolana; do jego uszkodzeń dochodzi najczęściej podczas skrętów i nagłych zatrzymań,

uszkodzenia łąkotek – łąkotki pełnią rolę amortyzatorów w kolanie i są szczególnie narażone na przeciążenia w sportach dynamicznych, do których zalicza się narciarstwo,
nasilenia objawów choroby zwyrodnieniowej – osoby z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych mogą odczuwać ból podczas jazdy z powodu intensywnych obciążeń.

Jak przygotować kolana do sezonu narciarskiego?

Kluczowe dla osób z problemami kolan jest przygotowanie fizyczne do sezonu narciarskiego i świadoma technika jazdy. Przygotowania najlepiej zacząć kilka tygodni przed planowanym wyjazdem na narty, włączając do planu dnia ćwiczenia, które poprawią siłę mięśni i stabilizację stawów. Skuteczne strategie obejmują:

regularne ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworogłowe uda, pośladkowe i łydki,
ćwiczenia równoważne, np. stanie na jednej nodze, by poprawić stabilizację stawów,
rozciąganie mięśni nóg i techniki zwiększające elastyczność,
pracę z fizjoterapeutą, który może ocenić zakres ruchu i zalecić indywidualny program wzmacniający.

Bardzo ważny jest także wybór dopasowanego do indywidualnych potrzeb sprzętu narciarskiego (zarówno samych nart, jak i butów), który zapewni odpowiednią amortyzację i zmniejszy ryzyko kontuzji. Jeśli jest takie wskazanie, można zainwestować również w specjalne elastyczne ortezy, które dodatkowo zabezpieczą kolano podczas jazdy.

Jazda na nartach może być bezpieczna dla osób z problemami kolan, jeśli odpowiednio przygotujemy ciało do wysiłku i będziemy świadomie podchodzić do swoich możliwości. Kluczowe jest wcześniejsze wzmocnienie mięśni, zastosowanie właściwej techniki i konsultacja ze specjalistą, np. ortopedą lub fizjoterapeutą. W klinice KRIOSONIK pomożemy Ci ocenić stan Twoich kolan i dobrać odpowiedni program przygotowawczy, byś mógł cieszyć się narciarską przygodą bez obaw.

Dyskopatia lędźwiowa – czym jest i jak ją leczyć?

Dyskopatia lędźwiowa to choroba degeneracyjna krążków międzykręgowych, zwanych potocznie dyskami, na odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Jej głównym objawem jest ból w dolnej części kręgosłupa. Co ważne, dyskopatia lędźwiowa wcale nie dotyczy wyłącznie osób starszych – coraz częściej borykają się z nią 30- i 40-latkowie.

Krążki międzykręgowe to elementy anatomiczne kręgosłupa, znajdujące się między kręgami. Umożliwiają one prawidłowy ruch kręgów i amortyzują przeciążenia działające na kręgosłup. Krążki międzykręgowe są zbudowane z położonego centralnie jądra miażdżystego oraz otaczającego go pierścienia włóknistego.

Na skutek wielu czynników – procesów starzenia, codziennych obciążeń, siedzącego trybu życia, niedoboru aktywności fizycznej oraz różnych niekorzystnych nawyków – u niektórych osób dochodzi do procesów degeneracyjnych krążków międzykręgowych. Jądro miażdżyste traci wodę, a pierścień włóknisty – niezbędną elastyczność. Jeśli zwyrodnienie dotyczy krążków międzykręgowych znajdujących się między kręgami lędźwiowego odcinka kręgosłupa, mamy do czynienia z dyskopatią lędźwiową.

Dyskopatia lędźwiowa – objawy

Dyskopatia lędźwiowa w pierwszej chwili bywa kojarzona jako choroba osób starszych, będąca efektem nieuchronnych procesów starzenia, ale coraz częściej diagnozuje się ją u pacjentów młodszych, nawet 30- i 40-letnich, którzy dużo siedzą, mają nadwagę i nie są aktywni fizycznie.

Wśród głównych objawów dyskopatii lędźwiowej znajdują się:

ból w dolnym odcinku kręgosłupa – może mieć charakter ostry, nagły i kłujący (wypadnięcie dysku) lub przewlekły, promieniujący przez pośladek aż do nogi (rwa kulszowa),
zaburzenia czucia – mrowienie i drętwienie kręgosłupa oraz kończyny dolnej,
napięcie i skurcze mięśni okołokręgosłupowych,
w zaawansowanych przypadkach – problemy z trzymaniem moczu i/lub stolca.

Dyskopatia lędźwiowa – diagnostyka i leczenie

Diagnostyką dyskopatii lędźwiowej zajmuje się ortopeda. Lekarz przeprowadza z pacjentem wywiad oraz wykonuje proste badania palpacyjne i czynnościowe. Do postawienia diagnozy konieczne są jednak badania obrazowe, najczęściej tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny kręgosłupa.

Leczenie dyskopatii lędźwiowej przyjmuje różną postać, zależnie m.in. od stopnia zaawansowania problemu. Szeroko rozpowszechniona jest farmakoterapia, głównie w postaci stosowanych miejscowo maści i żeli o działaniu przeciwzapalnym oraz przeciwbólowym, a także iniekcji okołostawowych. Bardzo ważnym elementem terapii jest także rehabilitacja – różnego rodzaju ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mięśni kręgosłupa oraz poprawę ukrwienia okolicznych tkanek, masaże tkanek głębokich, kinesiotaping, a także szeroki zakres zabiegów fizykoterapii (krioterapia, laseroterapia, ultradźwięki). Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych efektów, a dolegliwości się pogłębiają, przeprowadzona może zostać operacja.

Z dopasowanych do potrzeb planów rehabilitacji dla pacjentów z dyskopatią lędźwiową – zarówno w ramach leczenia zachowawczego, jak i po operacjach w obrębie kręgosłupa – skorzystać można w placówkach KRIOSONIK. Zapewniamy opiekę doświadczonych specjalistów i indywidualne podejście do każdego pacjenta. Zapraszamy!