Dyskopatia lędźwiowa – czym jest i jak ją leczyć?

Dyskopatia lędźwiowa to choroba degeneracyjna krążków międzykręgowych, zwanych potocznie dyskami, na odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Jej głównym objawem jest ból w dolnej części kręgosłupa. Co ważne, dyskopatia lędźwiowa wcale nie dotyczy wyłącznie osób starszych – coraz częściej borykają się z nią 30- i 40-latkowie.

Krążki międzykręgowe to elementy anatomiczne kręgosłupa, znajdujące się między kręgami. Umożliwiają one prawidłowy ruch kręgów i amortyzują przeciążenia działające na kręgosłup. Krążki międzykręgowe są zbudowane z położonego centralnie jądra miażdżystego oraz otaczającego go pierścienia włóknistego.

Na skutek wielu czynników – procesów starzenia, codziennych obciążeń, siedzącego trybu życia, niedoboru aktywności fizycznej oraz różnych niekorzystnych nawyków – u niektórych osób dochodzi do procesów degeneracyjnych krążków międzykręgowych. Jądro miażdżyste traci wodę, a pierścień włóknisty – niezbędną elastyczność. Jeśli zwyrodnienie dotyczy krążków międzykręgowych znajdujących się między kręgami lędźwiowego odcinka kręgosłupa, mamy do czynienia z dyskopatią lędźwiową.

Dyskopatia lędźwiowa – objawy

Dyskopatia lędźwiowa w pierwszej chwili bywa kojarzona jako choroba osób starszych, będąca efektem nieuchronnych procesów starzenia, ale coraz częściej diagnozuje się ją u pacjentów młodszych, nawet 30- i 40-letnich, którzy dużo siedzą, mają nadwagę i nie są aktywni fizycznie.

Wśród głównych objawów dyskopatii lędźwiowej znajdują się:

• ból w dolnym odcinku kręgosłupa – może mieć charakter ostry, nagły i kłujący (wypadnięcie dysku) lub przewlekły, promieniujący przez pośladek aż do nogi (rwa kulszowa),
• zaburzenia czucia – mrowienie i drętwienie kręgosłupa oraz kończyny dolnej,
• napięcie i skurcze mięśni okołokręgosłupowych,
• w zaawansowanych przypadkach – problemy z trzymaniem moczu i/lub stolca.

Dyskopatia lędźwiowa – diagnostyka i leczenie

Diagnostyką dyskopatii lędźwiowej zajmuje się ortopeda. Lekarz przeprowadza z pacjentem wywiad oraz wykonuje proste badania palpacyjne i czynnościowe. Do postawienia diagnozy konieczne są jednak badania obrazowe, najczęściej tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny kręgosłupa.

Leczenie dyskopatii lędźwiowej przyjmuje różną postać, zależnie m.in. od stopnia zaawansowania problemu. Szeroko rozpowszechniona jest farmakoterapia, głównie w postaci stosowanych miejscowo maści i żeli o działaniu przeciwzapalnym oraz przeciwbólowym, a także iniekcji okołostawowych. Bardzo ważnym elementem terapii jest także rehabilitacja – różnego rodzaju ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mięśni kręgosłupa oraz poprawę ukrwienia okolicznych tkanek, masaże tkanek głębokich, kinesiotaping, a także szeroki zakres zabiegów fizykoterapii (krioterapia, laseroterapia, ultradźwięki). Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych efektów, a dolegliwości się pogłębiają, przeprowadzona może zostać operacja.

Z dopasowanych do potrzeb planów rehabilitacji dla pacjentów z dyskopatią lędźwiową – zarówno w ramach leczenia zachowawczego, jak i po operacjach w obrębie kręgosłupa – skorzystać można w placówkach KRIOSONIK. Zapewniamy opiekę doświadczonych specjalistów i indywidualne podejście do każdego pacjenta. Zapraszamy!