Menu Zamknij
header

Uraz to nie tylko chwilowy ból czy dyskomfort – to także proces powrotu do sprawności, który często wymaga profesjonalnej rehabilitacji. Właściwie prowadzona rehabilitacja po urazie pomaga nie tylko w odzyskaniu pełnej funkcji uszkodzonego obszaru, ale także w zapobieganiu dalszym powikłaniom. Czego można się spodziewać w trakcie rehabilitacji i jak się do niej przygotować? Odpowiadamy!

Na czym polega rehabilitacja po urazie?

Rehabilitacja po urazie to kompleksowy proces terapeutyczny, mający na celu przywrócenie sprawności fizycznej, zmniejszenie bólu oraz poprawę jakości życia pacjenta. Obejmuje różne formy terapii, w zależności od rodzaju urazu, takich jak:

  • Skręcenia i zwichnięcia,
  • Złamania kości,
  • Uszkodzenia więzadeł i ścięgien,
  • Urazy mięśni,
  • Operacje ortopedyczne.

Etapy rehabilitacji po urazie

1. Etap wczesny – faza regeneracji

Na początku celem jest redukcja bólu, obrzęku i stanu zapalnego. W tej fazie stosuje się:

  • Odpoczynek i unieruchomienie,
  • Zabiegi fizykoterapeutyczne (np. krioterapia, elektroterapia),
  • Delikatne ćwiczenia,
  • Edukację pacjenta w zakresie unikania przeciążeń.

2. Etap pośredni – przywracanie ruchomości

W kolejnym etapie wprowadza się aktywne ćwiczenia:

  • Ćwiczenia rozciągające i mobilizujące stawy,
  • Stopniowe obciążanie kończyny lub segmentu ciała,
  • Terapie manualne oraz masaże,
  • Ćwiczenia stabilizujące i poprawiające kontrolę nerwowo-mięśniową.

3. Etap końcowy – powrót do pełnej sprawności

W tej fazie pacjent wykonuje bardziej zaawansowane ćwiczenia, często z wykorzystaniem sprzętu sportowego:

  • Ćwiczenia siłowe i wytrzymałościowe,
  • Trening funkcjonalny,
  • Przygotowanie do powrotu do aktywności zawodowej lub sportowej,
  • Profilaktyka nawrotów urazu.

Jak długo trwa rehabilitacja?

Czas trwania rehabilitacji zależy od:

  • Rodzaju i stopnia urazu,
  • Ogólnego stanu zdrowia pacjenta,
  • Systematyczności i zaangażowania w terapię.

Zazwyczaj proces trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Kluczowe jest regularne uczęszczanie na sesje i wykonywanie zaleconych ćwiczeń w domu.

Rola fizjoterapeuty

Fizjoterapeuta odgrywa kluczową rolę w rehabilitacji – opracowuje indywidualny plan leczenia, kontroluje postępy, motywuje pacjenta i reaguje na ewentualne problemy w trakcie terapii.

Podsumowanie

Rehabilitacja po urazie to proces wymagający czasu, cierpliwości i współpracy z doświadczonym specjalistą. Dzięki odpowiedniemu podejściu można skutecznie wrócić do pełnej sprawności i uniknąć nawrotów kontuzji. Jeśli doznałeś urazu – nie zwlekaj, skonsultuj się z fizjoterapeutą i rozpocznij profesjonalną rehabilitację jak najszybciej.

Jak prowadzić terapie skoliozy u dzieci?

Skolioza, czyli boczne skrzywienie kręgosłupa, objawia się nieprawidłowym wygięciem linii kręgosłupa, wymuszającym nieprawidłową postawę i napięcie mięśniowe, prowadząc do postępującej deformacji trzonów kręgowych. Skolioza najczęściej ujawnia się u dzieci w okolicach dziesiątego roku życia, może być jednak diagnozowana wcześniej, nawet już w łonie matki.

Rodzaje skoliozy u dzieci

Rodzaj terapii skoliozy będzie różnił się w zależności od jej typu oraz pochodzenia. Najczęściej występuje młodzieżowa skolioza idiopatyczna, której przyczyna powstania jest nieznana. Ten typ skoliozy charakteryzuje się widocznym skrzywieniem bocznym, zazwyczaj w odcinku piersiowym kręgosłupa, kształcie „C” lub „S”. Szacuje się, że większość przypadków diagnozy idiopatycznej diagnozuje się 10 a 12 rokiem życia dziecka.

Istnieją także rodzaje skoliozy, które są wrodzone lub wynikają z rozwoju innego schorzenia. Do tej grupy należą skolioza nerwowo-mięśniowa, występująca u dzieci z chorobami nerwowo-mięśniowymi takimi jak porażenie mózgowe, rozszczep kręgosłupa albo dystrofia mięśniowa. Wrodzona skolioza może być też powiązana ze zniekształceniem kręgów.

Jakie terapie skoliozy u dzieci? Metody nieoperacyjne leczenia skoliozy

Większość przypadków skoliozy u dzieci da się leczyć nieoperacyjnie, za pomocą fizykoterapii, ortez lub gorsetu gipsowego.

W przypadku niewielkiego skrzywienia kręgosłupa, fizykoterapia pomaga wzmocnić mięśnie pleców dziecka oraz poprawić jego postawę i poczucie równowagi. Wczesna fizjoterapia pozwala na uniknięcie bólu i zwyrodnień kręgosłupa w przyszłości.

Jeśli skolioza jest umiarkowana lub ciężka i istnieje prawdopodobieństwo jej pogłębienia, lekarz może zalecić noszenie zdejmowanej ortezy pleców, zapobiegającej pogorszeniu się skoliozy. Jeśli jednak skrzywienie kręgosłupa zdiagnozuje się u niemowląt i małych dzieci, częściej stosuje się specjalny, oddychający gips otaczający tułów, który tymczasowo wzmacnia kręgosłup i nie dopuszcza do dalszego rozwoju deformacji.

Warto wspomnieć, że skolioza może być przyczyną powstania stanu zapalnego oraz bólu kręgosłupa. W takim przypadku stosuje się sterydowe zastrzyki zewnątrzoponowe. Wykonywać je może jedynie specjalista, tak wiec ten sposób leczenia wiąże się z regularnymi wizytami w gabinecie. Przed zrobieniem zastrzyku lekarz znieczula dziecko, a następnie umieszcza igłę w przestrzeni zewnątrzoponowej w kręgosłupie. Zastrzyk nie działa od razu, jednak przynosi ulgę w ciągu kilku dni, ułatwiając dziecku normalne funkcjonowanie.

Chirurgiczne leczenie skoliozy

Gdy prowadzenie terapii niechirurgicznych nie daje efektów, może być konieczna operacja leczenia skoliozy. Wykonuje je się w znieczuleniu ogólnym, a po wyjściu ze szpitala dziecko najprawdopodobniej będzie musiało uczęszczać na fizykoterapię. Dokładne procedury związane z zabiegiem chirurgicznym różnią się w zależności od rodzaju i stopnia pogłębienia skoliozy.

Operacje skoliozy bez usztywnienia kręgosłupa wykonuje się w Polsce od 2019 roku. Podczas procedury chirurdzy uzyskują dostęp do kręgosłupa przez kilka małych nacięć zamiast jednego większego, którego używało się w starszych metodach operacji skoliozy. Następnie przyczepia się specjalną nić do kilku kręgów i mocno ją naciąga. Napięcie z uwięzi prostuje kręgosłup. Takie podejście może zapobiec późniejszej operacji usztywnienia kręgosłupa.

W Polsce częściej jednak stosuje się leczenie chirurgiczne polegające na korekcie skrzywienia za pomocą śrub, prętów i implantów. Tego typu operacje są bardziej inwazyjne – wymagają odseparowania mięśni od kręgosłupa (dojście tylne) lub usunięcie jednego żebra (dojście przednie). Prócz usztywnienia kręgosłupa koniecznie jest też częściowe usunięcie tkanki kości i stawów, aby kręgi mogły się ponowne zrosnąć w nowej, prawidłowej pozycji.