Menu Zamknij
header

Są sytuacje, w których rehabilitacji potrzebuje każdy – nie wyłączając kobiet spodziewających się dziecka. Czy jednak zabiegi rehabilitacyjne u ciężarnych są bezpieczne? Podpowiadamy!

Z jednej strony, ciąża to wyjątkowy okres w życiu kobiety, kiedy musi troszczyć się nie tylko o siebie, ale także o rozwijający się płód. Nie bez przyczyny u kobiet w ciąży nie stosuje się wielu leków i nie wykonuje całego szeregu badań czy zabiegów medycznych, nie wyłączając rehabilitacji. W większości przypadków nie wiadomo, czy dana substancja, czynnik albo ingerencja w organizm matki nie zaszkodzi dziecku – a ze względów etycznych nie prowadzi się takich badań.

Z drugiej strony, kobieta w ciąży niejednokrotnie potrzebuje pomocy rehabilitanta. Ciąża jest dla organizmu okresem wielkiego wysiłku, który może skutkować np. bólami kręgosłupa, kolan i stawów biodrowych. Kobiety ciężarne borykają się często z rwą kulszową, pojawiają się u nich kłopoty z wypróżnianiem, zaś zwiększone wydzielanie hormonów prowadzi m.in. do rozluźnienia więzadeł oraz zwiększenia ruchomości stawów. Nie można zapominać, że pewne zabiegi i ćwiczenia mogą być także świetnym elementem przygotowania do porodu. Wreszcie zdarza się i tak, że kobieta w ciąży ulegnie wypadkowi, przewróci się, skręci staw czy złamie rękę – a rehabilitacja jest wtedy kluczowym elementem powrotu do zdrowia.

Rehabilitacja w ciąży – co wolno, a czego nie?

Warto z całą stanowczością podkreślić, że rozwijająca się prawidłowo, zdrowa, niezagrożona ciąża nie jest przeciwwskazaniem do rehabilitacji, tyle że… u ciężarnych można wykonywać część zabiegów, zaś inne są niewskazane.

Jak to wygląda w praktyce? Otóż do bezpiecznych – i niejednokrotnie nawet zalecanych jako element przygotowania do porodu oraz łagodzenia dolegliwości typowych dla ciąży – zabiegów rehabilitacyjnych dla ciężarnych zalicza się:

  • masaże (ale tylko ich niektóre odmiany i nie na wszystkich obszarach ciała),
  • kinezyterapię (głównie różnego rodzaju ćwiczenia – oddechowe, wzmacniające, rozciągające, poprawiające krążenie),
  • niektóre techniki i metody terapii manualnej,
  • kinesiotaping.

Ze względu na nieznany wpływ na rozwój płodu, nie zaleca się natomiast wykonywania u kobiet w ciąży zabiegów fizykoterapii, czyli np. krioterapii, elektroterapii, laseroterapii, ultradźwięków czy pola magnetycznego. Należy zachować szczególną ostrożność nawet w sytuacji podejrzenia ciąży, bo niektóre z tych zabiegów wykonywane w I trymestrze mogą stanowić zagrożenie dla dziecka.

W naszych centrach KRIOSONIK kobiety w ciąży mogą uzyskać specjalistyczną, profesjonalną pomoc w zakresie rehabilitacji, przygotowania do porodu, a także powrotu do formy po urodzeniu dziecka. Zapraszamy na konsultacje!

Jak wygląda leczenie łokcia golfisty i tenisisty?

Łokieć golfisty i łokieć tenisisty to rodzaje kontuzji, których bezpośrednią przyczyną jest przeciążenie przyczepów mięśni nadgarstka. Głównym objawem obu przypadłości jest ból łokcia, w części przyśrodkowej (łokieć golfisty) lub zewnętrznej (łokieć tenisisty).

Czym są łokieć golfisty i łokieć tenisisty?

Łokieć golfisty, czyli inaczej (entezopatia nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej) to forma zapalenia ścięgna powstała w wyniku powtarzających się mikrourazów. Stan zapalny zlokalizowany jest guzku po wewnętrznej stronie łokcia, a związany z nim ból może promieniować na przedramię.

Łokieć tenisisty (entezopatia mięśni prostowników nadgarstka) powstaje w wyniku częstego i intensywnego powtarzania czynności chwytania, zwłaszcza przy używaniu kciuka i pierwszych dwóch palców dłoni. Kontuzja ta jest najczęstszym powodem zgłoszeń do lekarza lub fizjoterapeuty z powodu bólu łokcia. W przeciwieństwie do łokcia golfisty, dolegliwości bólowe są zlokalizowane po zewnętrznej stronie stawu.

Łokieć golfisty występuje rzadziej niż łokieć tenisisty, jednak obie kontuzje mają podobną przyczynę i leczy się je w podobny sposób.

Jak leczyć łokieć golfisty lub łokieć tenisisty?

W większości przypadków stan zapalny mija sam, a organizm sprawnie radzi sobie z naprawą przeciążonych ścięgien. Istnieją jednak sposoby, które przyśpieszają gojenie lub łagodzą objawy. Często stosowane sposoby leczenia to:

  • Stosowanie okładów z lodu w celu zmniejszenia obrzęku. Według zaleceń lekarzy, najlepiej robić to przez ok. 30 minut co 3 godziny w ciągu dnia, aż do ustąpienia bólu.
  • Używanie specjalnej ortezy (paska podtrzymującego) na łokieć, aby chronić uszkodzone ścięgna przed dalszym przeciążeniem;
  • Przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak ibuprofen lub aspiryna, w celu złagodzenia bólu i obrzęku. Nie należy jednak przekraczać zalecanej dawki dobowej, nawet w przypadku silnego bólu;
  • Specjalne ćwiczenia ruchowe, które może zalecić lekarz. Mają one na celu zmniejszenie sztywności stawu łokciowego;
  • W niektórych przypadkach zalecana jest fizjoterapia;
  • Zastrzyki sterydowe – obecnie rzadko stosowane.

Ciężkie przypadki łokcia golfisty lub łokcia tenisisty zdarzają się wyjątkowo rzadko. Jeśli jednak stan nie ulega poprawie w ciągu dwóch do czterech miesięcy leczenia zachowawczego, stosuje się leczenie chirurgiczne. Zabieg polega na usunięciu uszkodzonego odcinka ścięgna oraz wzmocnieniu reszty.

Łokieć golfisty oraz łokieć tenisisty - fizjoterapia

W przypadku kontuzji, która nie chce minąć samoistnie, najczęściej stosowaną metodą leczenia jest fizjoterapia. Terapeuta może skorzystać z takich metod, jak:

  • Terapia manualna, czyli ręczne rozciąganie mięśni i stawów oraz inne techniki, stosowane przez specjalistę na ramieniu i odcinku piersiowym kręgosłupa. Ma to na celu wyeliminować ewentualne zaburzenia równowagi mięśniowej wzdłuż łańcucha mięśniowego i tkanki łącznej obejmującej łokieć.
  • Ćwiczenia zakresu ruchu. Specjalista może zalecić ćwiczenia ruchowe i rozciągające, które pomogą utrzymać prawidłowy zakres ruchu łokcia i nadgarstka.
  • Ćwiczenia wzmacniające, ćwiczenia izometryczne i oporowe, mające na celu przywrócenie prawidłowej pracy mięśni.
  • Wydanie zaleceń dotyczących zmian stylu życia, aktywności lub sposobu uprawiania sportu. Zmiany te mają na celu niedopuszczenie do nawrotu kontuzji. W przypadków osób uprawiających sport, może być konieczne dokonanie korekty w swingu golfowym, technikach rzucania piłką lub wykonywaniu zamachów.
  • Trening funkcjonalny uczy, jak modyfikować określone wzorce ruchowe, aby promować mniejszy nacisk na ścięgna łokciowe.

Warto pamiętać, że w ciężkich przypadkach łokcia golfisty lub łokcia tenisisty może być konieczne zaprzestanie pracy lub aktywności sportowej, jeśli mogą doprowadzić do pogorszenia się stanu lub ponownej kontuzji.