14 marca, 2025

Pierwsza wizyta u fizjoterapeuty to kluczowy krok w kierunku poprawy zdrowia i sprawności ruchowej. Wiele osób zastanawia się, jak przebiega takie spotkanie i czego można się spodziewać. W tym artykule przedstawiamy szczegółowy przebieg pierwszej wizyty oraz najważniejsze informacje, które pomogą Ci się do niej przygotować.

Jak przygotować się do pierwszej wizyty?

Aby wizyta u fizjoterapeuty przebiegła sprawnie i skutecznie, warto pamiętać o kilku kwestiach:

Zabierz dokumentację medyczną – jeśli masz wyniki badań (RTG, MRI, USG), warto je zabrać na wizytę.
Ubierz wygodny strój – najlepiej sportowy, który nie krępuje ruchów.
Przygotuj informacje o swoich dolegliwościach – zastanów się, kiedy pojawił się ból, jakie są objawy i co go nasila.

Jak wygląda pierwsza wizyta u fizjoterapeuty?

1. Wywiad medyczny

Fizjoterapeuta rozpocznie wizytę od szczegółowego wywiadu. Będzie pytał o:

Rodzaj i lokalizację bólu,
Czas trwania dolegliwości,
Wcześniejsze urazy lub operacje,
Codzienne nawyki i aktywność fizyczną.

2. Badanie fizjoterapeutyczne

Po wywiadzie specjalista przeprowadzi ocenę Twojego stanu zdrowia. Może to obejmować:

Sprawdzenie zakresu ruchu w stawach,
Ocenę siły mięśniowej i postawy ciała,
Testy funkcjonalne, np. równowagi czy stabilizacji,
Palpacyjne badanie napięcia mięśniowego.

3. Indywidualna diagnoza i plan terapii

Na podstawie zebranych informacji fizjoterapeuta przedstawi diagnozę oraz zaproponuje plan leczenia. Może on obejmować:

Ćwiczenia rehabilitacyjne,
Terapię manualną,
Zalecenia dotyczące codziennej aktywności i profilaktyki.

4. Pierwsze zabiegi

Jeśli to konieczne, już podczas pierwszej wizyty fizjoterapeuta może rozpocząć terapię. Może to być:

Masaż rozluźniający,
Terapia manualna,
Ćwiczenia mobilizacyjne,
Elektroterapia lub inne zabiegi fizykoterapeutyczne.

Co dalej po pierwszej wizycie?

Po wizycie fizjoterapeuta zazwyczaj zaleca zestaw ćwiczeń do wykonywania w domu. Kluczowe jest przestrzeganie zaleceń i regularne sesje terapeutyczne, aby osiągnąć najlepsze efekty.

Podsumowanie

Pierwsza wizyta u fizjoterapeuty to ważny etap w leczeniu i poprawie funkcji ruchowych. Dzięki dokładnemu wywiadowi, badaniu i indywidualnie dobranemu planowi terapii można skutecznie zadbać o swoje zdrowie. Jeśli odczuwasz ból lub masz problemy z ruchem, nie zwlekaj – skorzystaj z profesjonalnej pomocy fizjoterapeuty!

Jak wygląda leczenie łokcia golfisty i tenisisty?

Łokieć golfisty i łokieć tenisisty to rodzaje kontuzji, których bezpośrednią przyczyną jest przeciążenie przyczepów mięśni nadgarstka. Głównym objawem obu przypadłości jest ból łokcia, w części przyśrodkowej (łokieć golfisty) lub zewnętrznej (łokieć tenisisty).

Czym są łokieć golfisty i łokieć tenisisty?

Łokieć golfisty, czyli inaczej (entezopatia nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej) to forma zapalenia ścięgna powstała w wyniku powtarzających się mikrourazów. Stan zapalny zlokalizowany jest guzku po wewnętrznej stronie łokcia, a związany z nim ból może promieniować na przedramię.

Łokieć tenisisty (entezopatia mięśni prostowników nadgarstka) powstaje w wyniku częstego i intensywnego powtarzania czynności chwytania, zwłaszcza przy używaniu kciuka i pierwszych dwóch palców dłoni. Kontuzja ta jest najczęstszym powodem zgłoszeń do lekarza lub fizjoterapeuty z powodu bólu łokcia. W przeciwieństwie do łokcia golfisty, dolegliwości bólowe są zlokalizowane po zewnętrznej stronie stawu.

Łokieć golfisty występuje rzadziej niż łokieć tenisisty, jednak obie kontuzje mają podobną przyczynę i leczy się je w podobny sposób.

Jak leczyć łokieć golfisty lub łokieć tenisisty?

W większości przypadków stan zapalny mija sam, a organizm sprawnie radzi sobie z naprawą przeciążonych ścięgien. Istnieją jednak sposoby, które przyśpieszają gojenie lub łagodzą objawy. Często stosowane sposoby leczenia to:

Stosowanie okładów z lodu w celu zmniejszenia obrzęku. Według zaleceń lekarzy, najlepiej robić to przez ok. 30 minut co 3 godziny w ciągu dnia, aż do ustąpienia bólu.
Używanie specjalnej ortezy (paska podtrzymującego) na łokieć, aby chronić uszkodzone ścięgna przed dalszym przeciążeniem;
Przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak ibuprofen lub aspiryna, w celu złagodzenia bólu i obrzęku. Nie należy jednak przekraczać zalecanej dawki dobowej, nawet w przypadku silnego bólu;
Specjalne ćwiczenia ruchowe, które może zalecić lekarz. Mają one na celu zmniejszenie sztywności stawu łokciowego;
W niektórych przypadkach zalecana jest fizjoterapia;
Zastrzyki sterydowe – obecnie rzadko stosowane.

Ciężkie przypadki łokcia golfisty lub łokcia tenisisty zdarzają się wyjątkowo rzadko. Jeśli jednak stan nie ulega poprawie w ciągu dwóch do czterech miesięcy leczenia zachowawczego, stosuje się leczenie chirurgiczne. Zabieg polega na usunięciu uszkodzonego odcinka ścięgna oraz wzmocnieniu reszty.

Łokieć golfisty oraz łokieć tenisisty - fizjoterapia

W przypadku kontuzji, która nie chce minąć samoistnie, najczęściej stosowaną metodą leczenia jest fizjoterapia. Terapeuta może skorzystać z takich metod, jak:

Terapia manualna, czyli ręczne rozciąganie mięśni i stawów oraz inne techniki, stosowane przez specjalistę na ramieniu i odcinku piersiowym kręgosłupa. Ma to na celu wyeliminować ewentualne zaburzenia równowagi mięśniowej wzdłuż łańcucha mięśniowego i tkanki łącznej obejmującej łokieć.
Ćwiczenia zakresu ruchu. Specjalista może zalecić ćwiczenia ruchowe i rozciągające, które pomogą utrzymać prawidłowy zakres ruchu łokcia i nadgarstka.
Ćwiczenia wzmacniające, ćwiczenia izometryczne i oporowe, mające na celu przywrócenie prawidłowej pracy mięśni.
Wydanie zaleceń dotyczących zmian stylu życia, aktywności lub sposobu uprawiania sportu. Zmiany te mają na celu niedopuszczenie do nawrotu kontuzji. W przypadków osób uprawiających sport, może być konieczne dokonanie korekty w swingu golfowym, technikach rzucania piłką lub wykonywaniu zamachów.
Trening funkcjonalny uczy, jak modyfikować określone wzorce ruchowe, aby promować mniejszy nacisk na ścięgna łokciowe.

Warto pamiętać, że w ciężkich przypadkach łokcia golfisty lub łokcia tenisisty może być konieczne zaprzestanie pracy lub aktywności sportowej, jeśli mogą doprowadzić do pogorszenia się stanu lub ponownej kontuzji.