Menu Zamknij
header

Są sytuacje, w których rehabilitacji potrzebuje każdy – nie wyłączając kobiet spodziewających się dziecka. Czy jednak zabiegi rehabilitacyjne u ciężarnych są bezpieczne? Podpowiadamy!

Z jednej strony, ciąża to wyjątkowy okres w życiu kobiety, kiedy musi troszczyć się nie tylko o siebie, ale także o rozwijający się płód. Nie bez przyczyny u kobiet w ciąży nie stosuje się wielu leków i nie wykonuje całego szeregu badań czy zabiegów medycznych, nie wyłączając rehabilitacji. W większości przypadków nie wiadomo, czy dana substancja, czynnik albo ingerencja w organizm matki nie zaszkodzi dziecku – a ze względów etycznych nie prowadzi się takich badań.

Z drugiej strony, kobieta w ciąży niejednokrotnie potrzebuje pomocy rehabilitanta. Ciąża jest dla organizmu okresem wielkiego wysiłku, który może skutkować np. bólami kręgosłupa, kolan i stawów biodrowych. Kobiety ciężarne borykają się często z rwą kulszową, pojawiają się u nich kłopoty z wypróżnianiem, zaś zwiększone wydzielanie hormonów prowadzi m.in. do rozluźnienia więzadeł oraz zwiększenia ruchomości stawów. Nie można zapominać, że pewne zabiegi i ćwiczenia mogą być także świetnym elementem przygotowania do porodu. Wreszcie zdarza się i tak, że kobieta w ciąży ulegnie wypadkowi, przewróci się, skręci staw czy złamie rękę – a rehabilitacja jest wtedy kluczowym elementem powrotu do zdrowia.

Rehabilitacja w ciąży – co wolno, a czego nie?

Warto z całą stanowczością podkreślić, że rozwijająca się prawidłowo, zdrowa, niezagrożona ciąża nie jest przeciwwskazaniem do rehabilitacji, tyle że… u ciężarnych można wykonywać część zabiegów, zaś inne są niewskazane.

Jak to wygląda w praktyce? Otóż do bezpiecznych – i niejednokrotnie nawet zalecanych jako element przygotowania do porodu oraz łagodzenia dolegliwości typowych dla ciąży – zabiegów rehabilitacyjnych dla ciężarnych zalicza się:

  • masaże (ale tylko ich niektóre odmiany i nie na wszystkich obszarach ciała),
  • kinezyterapię (głównie różnego rodzaju ćwiczenia – oddechowe, wzmacniające, rozciągające, poprawiające krążenie),
  • niektóre techniki i metody terapii manualnej,
  • kinesiotaping.

Ze względu na nieznany wpływ na rozwój płodu, nie zaleca się natomiast wykonywania u kobiet w ciąży zabiegów fizykoterapii, czyli np. krioterapii, elektroterapii, laseroterapii, ultradźwięków czy pola magnetycznego. Należy zachować szczególną ostrożność nawet w sytuacji podejrzenia ciąży, bo niektóre z tych zabiegów wykonywane w I trymestrze mogą stanowić zagrożenie dla dziecka.

W naszych centrach KRIOSONIK kobiety w ciąży mogą uzyskać specjalistyczną, profesjonalną pomoc w zakresie rehabilitacji, przygotowania do porodu, a także powrotu do formy po urodzeniu dziecka. Zapraszamy na konsultacje!

Porażenie nerwu twarzy: leczenie

Porażenie nerwu twarzowego może dotknąć każdego – bez względu na wiek. W wyniku uszkodzenia włókien nerwu następuje nagły paraliż twarzy. Objawiać się to może deformacją twarzy, niemożnością swobodnego zamknięcia powieki czy obniżonym kącikiem ust. Osoba dotknięta porażeniem ma problem z wyraźną wymową, a zdolność do odczuwania smaków może zostać ograniczona. Jakie są przyczyny tego typu dolegliwości? Jak skutecznie leczyć porażenie nerwu twarzowego? 

Jakie są przyczyny porażenia nerwu twarzy?

Porażenie nerwu twarzowego to nagłe porażenie siódmego nerwu czaszkowego. Zazwyczaj nasila się przez 1-2 dni, a następnie osoba nim dotknięta zaczyna zauważać stopniową poprawę. Najczęściej objawy ustępują całkowicie do 2 tygodni, jednak w niektórych przypadkach czas rekonwalescencji może być nieco dłuższy. U nielicznych pacjentów zmiany mogą pozostać na stałe. 

Wśród najczęstszych przyczyn porażenia nerwu twarzowego wymienia się m.in.: 

  • udar mózgu,
  • stwardnienie rozsiane, 
  • zespół Guillaina-Barrego, 
  • zakażenie wirusowe (np. aktywna infekcja wirusem opryszczki), 
  • reakcja alergiczna, 
  • niedoczynność tarczycy, 
  • cukrzyca, 
  • zapalenie ucha środkowego, 
  • ropne zapalenie ślinianki przyusznej
  • półpasiec,
  • borelioza, 
  • sarkoidoza,
  • mononukleoza,
  • miastenia, 
  • niedobór witaminy A, 
  • guz mózgu,
  • urazy związane z pęknięciem podstawy czaszki lub złamaniem kości skroniowej, 
  • zatrucie (np. glikolem etylenowym, tlenkiem węgla), 
  • po ekstrakcji korzenia zęba,
  • jako skutek uboczny przyjmowania niektórych leków. 

Czasami przyczyną może być porażenie wrodzone, czyli takie, które jest wynikiem wad genetycznych.

Jakie są objawy porażenia nerwu twarzy?

Nerw twarzowy składa się z włókien czuciowych, ruchowych i autonomicznych. Z tego też względu objawy jego porażenia mogą być różne. Pojawiają się one jednak z reguły po jednej stronie twarzy. Wśród najczęściej występujących symptomów wymienia się m.in.:

  • obniżony kącik ust, 
  • szeroka szpara powiekowa lub opadająca powieka, 
  • brak możliwości mrugania powieką po stronie porażenia, 
  • brak możliwości uśmiechania się i marszczenia czoła, 
  • upośledzenie łzawienia oraz wydzielania śliny, 
  • wygładzenie fałdu nosowo-wargowego, 
  • zaburzenia artykulacji, 
  • drętwienie mięśni twarzy, 
  • zaburzenie odczuwania smaków (zwłaszcza w przedniej części języka), 
  • trudności z przeżuwaniem, 
  • ból ucha lub za uchem (może pojawić się nawet 1-2 dni przed wystąpieniem paraliżu), 
  • nadwrażliwość na dźwięki (również może pojawić się jeszcze przed wystąpieniem paraliżu). 

Jak wygląda diagnostyka? 

Przed wdrożeniem odpowiedniego sposobu leczenia lekarz stara się znaleźć przyczynę porażenia nerwu twarzowego. Diagnostyka może opierać się na wykonaniu różnych badań. Najczęściej stosowane są: 

  • badanie neurologiczne składające się z wywiadu z pacjentem oraz analizy czuciowo-ruchowo-wydzielniczych właściwości nerwu twarzowego, 
  • tomografia komputerowa, 
  • elektromiografia,
  • elektroneurografia,
  • morfologia krwi, poziom glukozy, TSH, OB i stężenia witaminy B12 – jako wskazówka, gdzie szukać przyczyny porażenia nerwu twarzy.

Jak leczyć porażenie nerwu twarzy? 

Sposób leczenia porażenia nerwu twarzy ma związek ze źródłem problemu oraz nasileniem objawów. 

Stosowana jest m.in. terapia farmakologiczna, która polega na doustnym przyjmowaniu glikokortykosteroidów. Pacjent zażywa kortykosteroid – prednizon, którego dawka jest stopniowo zmniejszana. Czas terapii to ok. 2 tygodnie. U części osób zaleca się stosowanie acyklowiru o działaniu przeciwwirusowym oraz suplementacja witaminami z grupy B. Jeżeli występuje niedomykalność powieki i niemożność mrugania, należy aplikować sztuczne łzy, które zapobiegną wysychaniu rogówki.

Ważna jest rehabilitacja, która polega na ćwiczeniach mięśni mimicznych, stymulacji nerwowo-mięśniowej oraz fizykoterapii. Im szybciej rozpoczęta zostanie rehabilitacja, tym pacjent szybciej powróci do zdrowia. Fizjoterapeuta może zalecić wykonywanie niektórych ćwiczeń samodzielnie – w domu. 

Objawy można łagodzić poprzez masaż mięśni twarzy, którego celem jest zmniejszenie ich napięcia. Ponadto zastosowanie mogą mieć m.in. ultradźwięki, laser, elektrostymulacja, naświetlania lampą oraz magnetoterapia. 

W przypadku porażenia nerwu twarzowego zazwyczaj nie stosuje się metod operacyjnych – ze względu na niską ich skuteczność. Interwencja chirurgiczna może mieć zastosowanie w przypadku m.in. przerwania ciągłości nerwu.

U większości osób dotkniętych porażeniem nerwu twarzy poprawa następuje do ok. 2 tygodni. U ok. 5 proc. pacjentów objawy mogą nie ustąpić nigdy – pozostaną na stałe. W przypadku ok. 10 proc. pacjentów pozostać mogą pewne defekty (np. oko przymyka się podczas uśmiechu). Jeżeli dotknęło Cię porażenie nerwu twarzowego – nie czekaj i umów się na wizytę, aby rozpocząć rehabilitację jak najszybciej.

Centrum Medyczne i Rehabilitacji KRIOSONIK
ul. Wysockiego 51, 03-202
Usługi płatne i NFZ  22 690 06 30
Rehabilitacja domowa  505 740 970
Pon.-pt.: 8:00-18:00 (usługi odpłatne) sob.-niedz.: nieczynne.