Menu Zamknij
header

Sporty zimowe, takie jak jazda na nartach lub na snowboardzie, to nie tylko doskonała rozrywka, ale i korzyści zdrowotne wynikające z aktywności fizycznej. Jednak osoby z problemami kolan często mają wątpliwości, czy jazda na nartach jest dla nich bezpieczna. Jak uniknąć ryzyka pogorszenia stanu zdrowia i cieszyć się zimowymi aktywnościami na świeżym powietrzu?

Kolano to największy staw w ludzkim organizmie i zarazem jedno z najczęściej przeciążanych miejsc. Ze względu na swoją złożoną budowę i zakres ruchu, staw kolanowy jest szczególnie podatny na urazy. Tymczasem narciarstwo wymaga intensywnej pracy kolan – jego skrętów, dynamicznych ruchów, a jednocześnie stabilizacji ciała, co może być wyzwaniem dla osób z istniejącymi problemami, takimi jak uszkodzenia więzadeł, przeciążenia czy zmiany zwyrodnieniowe.

Czy oznacza to, że w takiej sytuacji należy zrezygnować z jazdy na nartach? Niekoniecznie. Odpowiednie przygotowanie i dostosowanie aktywności do indywidualnych możliwości sprawią, że szusowanie po zaśnieżonych stokach będzie bezpieczne.

Zagrożenia związane z jazdą na nartach dla osób z problemami kolan

Podczas jazdy na nartach staw kolanowy pracuje w dynamicznych warunkach – musi stabilizować ciało, absorbować wstrząsy i umożliwiać zmiany kierunku. Największe ryzyko dotyczy:

  • urazów więzadeł krzyżowych – szczególnie więzadła krzyżowego przedniego (ACL), które odpowiada za stabilizację kolana; do jego uszkodzeń dochodzi najczęściej podczas skrętów i nagłych zatrzymań,
  • uszkodzenia łąkotek – łąkotki pełnią rolę amortyzatorów w kolanie i są szczególnie narażone na przeciążenia w sportach dynamicznych, do których zalicza się narciarstwo,
  • nasilenia objawów choroby zwyrodnieniowej – osoby z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych mogą odczuwać ból podczas jazdy z powodu intensywnych obciążeń.

Jak przygotować kolana do sezonu narciarskiego?

Kluczowe dla osób z problemami kolan jest przygotowanie fizyczne do sezonu narciarskiego i świadoma technika jazdy. Przygotowania najlepiej zacząć kilka tygodni przed planowanym wyjazdem na narty, włączając do planu dnia ćwiczenia, które poprawią siłę mięśni i stabilizację stawów. Skuteczne strategie obejmują:

  • regularne ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworogłowe uda, pośladkowe i łydki,
  • ćwiczenia równoważne, np. stanie na jednej nodze, by poprawić stabilizację stawów,
  • rozciąganie mięśni nóg i techniki zwiększające elastyczność,
  • pracę z fizjoterapeutą, który może ocenić zakres ruchu i zalecić indywidualny program wzmacniający.

Bardzo ważny jest także wybór dopasowanego do indywidualnych potrzeb sprzętu narciarskiego (zarówno samych nart, jak i butów), który zapewni odpowiednią amortyzację i zmniejszy ryzyko kontuzji. Jeśli jest takie wskazanie, można zainwestować również w specjalne elastyczne ortezy, które dodatkowo zabezpieczą kolano podczas jazdy.

Jazda na nartach może być bezpieczna dla osób z problemami kolan, jeśli odpowiednio przygotujemy ciało do wysiłku i będziemy świadomie podchodzić do swoich możliwości. Kluczowe jest wcześniejsze wzmocnienie mięśni, zastosowanie właściwej techniki i konsultacja ze specjalistą, np. ortopedą lub fizjoterapeutą. W klinice KRIOSONIK pomożemy Ci ocenić stan Twoich kolan i dobrać odpowiedni program przygotowawczy, byś mógł cieszyć się narciarską przygodą bez obaw.

Rehabilitacja po złamaniach

Złamania i pęknięcia kości kończyn górnych i dolnych zdarzają się niezwykle często i są zdecydowanie najbardziej popularnym problemem z jakim pacjenci zgłaszają się do poradni chirurgicznych i ortopedycznych. Zależnie od miejsca i rozległości złamania oraz obciążenia, jakiemu będzie poddawana złamana kość w trakcie wykonywania codziennych czynności, proces leczenia złamania może mieć różny przebieg i trwać od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy. Czy specjalistyczna rehabilitacja po złamaniach jest jednak zawsze konieczna?

Czy rehabilitacja po złamaniu jest konieczna?

Wizyta u fizjoterapeuty, często zlecona przez ortopedę bądź chirurga już w trakcie leczenia złamania pozwoli nauczyć pacjenta opiekowania się złamaniem i działania w taki sposób, by kości zrastały się prawidłowo i nie powodowały dalszych uszkodzeń mięśni czy ścięgien. Z reguły zarówno ci, u których leczenie wymaga zastosowania gipsu jak i łagodniejsze przypadki unieruchamiające rękę opatrunkami mogą skorzystać wiele na nawet krótkim procesie rehabilitacyjnym. Stawką jest w tym przypadku możliwość pełnego odzyskania sprawności ruchowej uszkodzonej części ciała. Z rehabilitacją kości nie należy zwlekać – może wydawać się, że powinna odbyć się dopiero po zdjęciu gipsu, jednak w praktyce powinna mieć miejsce już w trakcie zespalania się kości. W pierwszych dniach po urazie rehabilitacja skupi się na uniknięciu zakrzepów oraz utrzymaniu sprawności mięśni poprzez ich napinanie bez wykonywania ruchów w obrębie kości. Drobne ćwiczenia rehabilitacyjne mogą być wykonywane niezależnie od miejsca, w którym nastąpiło złamanie – wbrew pozorom, kontrolowany ruch jest w procesie leczenia jak najbardziej wskazany.

Elementy rehabilitacji po złamaniach

Wspomniane przywrócenie mobilności ścięgien i mięśni wokół zrastającej się kości jest stosowne niemalże niezależnie od miejsca złamania. Dalsze etapy pracy z fizjoterapeutą będą już jednak różniły się od siebie i powinny być zawsze dopasowane do charakteru złamania – przywrócenie sprawności stopy wygląda nieco inaczej, niż miednicy, ręki czy nawet poszczególnych kości w obrębie tej samej nogi. Dla rehabilitacji znaczenie będzie mieć też wiek pacjenta i jego tryb życia – nawet przy dostępnych zwolnieniach lekarskich nie każdy może pozwolić sobie na poświęcenie kilku miesięcy na powolną rehabilitację i brak dodatkowych obciążeń. Podczas fizjoterapii i rehabilitacji po złamaniach, oprócz standardowych ćwiczeń specjaliści wykorzystują często także masaże pobudzające krążenie i przyspieszające regenerację uszkodzonych tkanek, laseroterapię i krioterapię, które łagodzą stany zapalne i działają przeciwbólowo, a także leczenie ultradźwiękami i z wykorzystaniem pola magnetycznego. Dwie ostatnie metody to jeden ze skuteczniejszych sposobów na pobudzenie procesu zrostu kostnego, dlatego często wykorzystuje się go u starszych pacjentów których naturalne procesy leczenia organizmu wymagają więcej czasu.

Dlaczego rehabilitacja po złamaniu jest ważna?

Żadnego uszkodzenia kości nie należy bagatelizować, bo nawet te najprostsze, gojące się w kilka tygodni, mogą powodować problemy ze sprawnością mięśni i przykurcze wywołane unieruchomieniem kończyny. Z zasady więc dla każdego złamania polecane jest skorzystanie z rehabilitacji i fizjoterapii – wykonywane ćwiczenia będą oczywiście dopasowane do charakteru złamania i ograniczeń mobilności jakie po nim nastąpiły, ale zawsze warto skonsultować się z lekarzem i zdecydować nawet na kilka sesji zajęć. Jednym z najważniejszych powodów, dla których rehabilitacja po złamaniach jest tak istotna są konsekwencje, z jakimi trzeba będzie się zmierzyć bez ponownego rozpracowania mięśni po urazie. Jeśli całkowicie odrzucimy potrzebę rehabilitacji lub ta nie będzie przeprowadzona prawidłowo, zależnie od miejsca złamania trzeba będzie liczyć się z możliwymi ograniczeniami funkcjonalności ręki czy nogi. Bez odpowiedniego przygotowania mięśni do ponownej pracy możliwe jest też występowanie bolesnych przykurczy i nieprawidłowej odbudowy masy mięśniowej, wiążącej się z nawracającymi bólami i dyskomfortem. Rehabilitację po urazie można rozpocząć jeszcze w trakcie zrastania się kości, po zakończeniu leczenia z wykorzystaniem gipsu czy ortezy, ale też wiele lat później, jeśli pacjentowi w dalszym ciągu dokuczają dolegliwości bólowe i ograniczenia ruchowe wynikające z urazu. Na leczenie nie jest w tym przypadku nigdy za późno, choć najlepsze efekty przynosi oczywiście wcześnie rozpoczęta praca z doświadczonym fizjoterapeutą.