Menu Zamknij
header

Pod pojęciem chorób przewlekłych kryje się wiele różnego rodzaju schorzeń, które wymagają specjalistycznej, długotrwałej opieki, dopasowanego do potrzeb leczenia oraz rehabilitacji. To właśnie rehabilitacja pozwala na poprawę jakości życia pacjentów chorych przewlekle, pozytywnie wpływa na ich samopoczucie, niweluje objawy chorób oraz zapobiega powikłaniom.

Jak wynika z definicji amerykańskiej Komisji ds. Chorób Przewlekłych (Commission of Chronic Illness), choroby przewlekłe to trwałe schorzenia będące efektem nieodwracalnych zmian patologicznych w organizmie, skutkujące m.in. inwalidztwem i postępującą niesamodzielnością, wymagające specjalistycznego leczenia oraz nadzoru.

Z niektórymi chorobami przewlekłymi – np. nadciśnieniem, cukrzycą czy astmą – można żyć przez długie lata, oczywiście pod warunkiem, że schorzenie jest rozpoznane, odpowiednio leczone, a pacjent przestrzega zaleceń lekarzy. Są takie choroby, które w większości przypadków – nawet po wdrożonym leczeniu – kończą się zgonem. Zalicza się do nich np. nowotwory oraz chorobę wieńcową. Jest również spora grupa schorzeń przewlekłych, które powodują znaczne pogorszenie jakości życia pacjenta, powodują stopniową utratę samodzielności, wymagają regularnych hospitalizacji i prowadzą do inwalidztwa.

Rehabilitacja u pacjentów przewlekle chorych – dlaczego jest ważna?

Rozpoznanie choroby przewlekłej w większości przypadków ma ogromny wpływ na codzienne życie. Pacjenci muszą odbywać regularne wizyty lekarskie, wykonywać zlecone badania, przyjmować leki, zmodyfikować styl życia (np. w zakresie diety i stylu życia), a także poddawać się koniecznym zabiegom i operacjom.

Bardzo ważnym elementem leczenia wielu chorób przewlekłych jest regularna, dopasowana do potrzeb rehabilitacja. Z jednej strony, ma ona na celu minimalizowanie lub – jeśli jest to możliwe – całkowite wyeliminowanie objawów towarzyszących danej chorobie, utrzymanie lub poprawę stanu zdrowia pacjenta, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Z drugiej strony – indywidualnie opracowany program rehabilitacji pozwala poprawić jakość życia pacjenta, zapobiegać utracie samodzielności, niepełnosprawności oraz różnych powikłaniom chorób przewlekłych. Brak takich działań może prowadzić np. do osłabienia układu krążenia i układu oddechowego, pogorszenia koordynacji i sprawności ruchowej, a nawet problemów z trawieniem.

Metody i formy rehabilitacji w chorobach przewlekłych

Rehabilitacja pacjentów chorych przewlekle może przyjmować różną postać. Czasami są to zabiegi przeprowadzane w warunkach szpitalnych albo turnusy rehabilitacyjne w specjalistycznych ośrodkach, sanatoriach itp. U niektórych pacjentów – zwłaszcza lżej chorych, mogących swobodnie przemieszczać się, bez bardzo poważnych uszczerbków na zdrowiu – rehabilitacja może być prowadzona w warunkach ambulatoryjnych, czyli w konkretnej przychodni, gabinecie albo klinice. U pacjentów ciężko chorych, osób starszych, leżących czy w terminalnych stadiach choroby, dobrym wyborem może być natomiast rehabilitacja domowa.

Indywidualnie dobiera się również formy rehabilitacji pacjentów ze schorzeniami przewlekłymi – czasami jest to typowa rehabilitacja ruchowa, neurologiczna, kardiologiczna czy oddechowa, niekiedy są to różnego rodzaju terapie łączone. W zależności od potrzeb, u pacjentów stosuje się terapię manualną, różnego rodzaju ćwiczenia, masaże, kinezyterapię, rozmaite metody fizykoterapii itp.

Ze specjalistycznej, dopasowanej do potrzeb rehabilitacji dla pacjentów chorych przewlekle można oczywiście skorzystać w placówkach KRIOSONIK – jeśli potrzebna Ci tego typu pomoc, skontaktuj się z nami i umów się na wizytę w dogodnym terminie!

Terapia stawów skroniowo-żuchwowych

Staw skroniowo-żuchwowy łączy dolną szczękę z czaszką. Jest on bardzo mocno eksploatowany w ciągu dnia – podczas mówienia, śpiewania, jedzenia czy mimiki twarzy. Stąd właśnie bierze się ryzyko występowania różnego rodzaju przeciążeń, powodujących rozmaite dolegliwości i wymagających specjalistycznej terapii. Staw skroniowo-żuchwowy przez otaczające mięśnie i więzadła połączony jest funkcjonalnie z odcinkiem szyjnym kręgosłupa. Stąd bóle odcinka szyjnego kręgosłupa, a także szyi i głowy, mogą być efektem właśnie dysfunkcji w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego. W jego okolicach przebiegają także liczne nerwy – przeciążenie stawu skroniowo-żuchwowego może powodować ucisk na nerwy, a w konsekwencji – szumy uszne, mdłości czy zawroty głowy. Zaburzenia pracy stawów skroniowo-żuchwowych – przyczyny Czynników powodujących dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych może być naprawdę wiele. Do tych występujących najczęściej zalicza się:
  • braki w naturalnym uzębieniu,
  • stosowanie protez zębowych,
  • nieleczone wady zgryzu,
  • szkodliwe nawyki, takie jak obgryzanie paznokci, przygryzanie warg, zbyt częste żucie gumy,
  • nadmierny stres i spowodowane tym zaciskanie zębów,
  • wady postawy,
  • urazy mechaniczne w obrębie twarzoczaszki,
  • mimowolne zgrzytanie zębami.
Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowego – objawy Postawienie prawidłowej diagnozy dotyczącej zaburzeń w funkcjonowaniu stawów skroniowo-żuchwowych bywa w wielu przypadkach bardzo trudne – podobne objawy mogą dawać także inne dolegliwości: neurologiczne, reumatyczne, ortopedyczne. Na co jednak należy zwrócić szczególną uwagę?
  • Ból głowy – może przypominać migrenę, promieniuje do uszu lub powoduje przykry ucisk za gałkami ocznymi.
  • Odgłos trzeszczenia – podczas ziewania, mówienia, gryzienia lub bardzo gwałtownych ruchów żuchwą.
  • Szumy uszne – utrudniające normalnie słyszenie, zauważalne najbardziej w momentach ciszy.
  • Bóle szyi i barków – niespowodowane urazami mechanicznymi, przeciążeniami czy chorobami układu ruchu.
Diagnostyka Diagnozowanie zaburzeń w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych bywa dość złożonym problemem. Czasami rozpoznania dysfunkcji dokonuje lekarz dentysta przy wykonywaniu stomatologicznych badań obrazowych, takich jak pantomogram czy tomografia CBCT (specjalistyczny rodzaj tomografii komputerowej wykonywany na potrzeby leczenia stomatologicznego). Diagnozę stawia się również na podstawie wywiadu z pacjentem, dokładnego badania manualnego oraz wykonania zdjęcia RTG w zwarciu oraz rozwarciu szczęk. Terapia stawów skroniowo-żuchwowych W wielu przypadkach terapia zaburzeń stawów skroniowo-żuchwowych rozpoczyna się od leczenia stomatologicznego. Dentysta ocenia stan uzębienia, sprawdza poprawność zgryzu, ocenia jakość wykonanych wypełnień i/lub protez. Niekiedy u pacjenta konieczne bywa wdrożenie leczenia ortodontycznego, wykonanie nowych protez zębowych lub uzupełnienie luk w naturalnym uzębieniu. Terapia stawów skroniowo-żuchwowych powinna obejmować również odpowiednie działania rehabilitacyjne. Znanym i cenionym sposobem leczenia jest m.in. fizjoterapia, której celem jest zmniejszenie zwarcia stawu oraz poprawa elastyczności mięśni. Zastosowanie w terapii stawów skroniowo-żuchwowych znajdują niektóre metody fizykoterapii: pole magnetyczne, elektroterapia, krioterapia, laseroterapia, a także ćwiczenia relaksacyjne i rozluźniające mięśnie. Osoby, u których zaburzenia w funkcjonowaniu stawów spowodowane są przez bruksizm, muszą przez cały czas lub na noc nosić specjalną szynę, wykonywaną na indywidualne zamówienie, idealnie dopasowaną do anatomicznej budowy jamy ustnej pacjenta. Mają one za zadanie chronić zęby górne przed tarciem o dolne. Jeżeli metody te nie przynoszą oczekiwanych rezultatów albo stawy są już mocno zdeformowane, konieczny może być zabieg chirurgiczny. Na terapię stawów skroniowo-żuchwowych dostosowaną do indywidualnych potrzeb pacjenta zapraszamy oczywiście do centrum KRIOSONIK. Zadzwoń lub napisz do nas i umów się na wizytę -> https://www.kriosonik.pl/rehabilitacja-warszawa/kontakt.