Menu Zamknij
header

Pod pojęciem chorób przewlekłych kryje się wiele różnego rodzaju schorzeń, które wymagają specjalistycznej, długotrwałej opieki, dopasowanego do potrzeb leczenia oraz rehabilitacji. To właśnie rehabilitacja pozwala na poprawę jakości życia pacjentów chorych przewlekle, pozytywnie wpływa na ich samopoczucie, niweluje objawy chorób oraz zapobiega powikłaniom.

Jak wynika z definicji amerykańskiej Komisji ds. Chorób Przewlekłych (Commission of Chronic Illness), choroby przewlekłe to trwałe schorzenia będące efektem nieodwracalnych zmian patologicznych w organizmie, skutkujące m.in. inwalidztwem i postępującą niesamodzielnością, wymagające specjalistycznego leczenia oraz nadzoru.

Z niektórymi chorobami przewlekłymi – np. nadciśnieniem, cukrzycą czy astmą – można żyć przez długie lata, oczywiście pod warunkiem, że schorzenie jest rozpoznane, odpowiednio leczone, a pacjent przestrzega zaleceń lekarzy. Są takie choroby, które w większości przypadków – nawet po wdrożonym leczeniu – kończą się zgonem. Zalicza się do nich np. nowotwory oraz chorobę wieńcową. Jest również spora grupa schorzeń przewlekłych, które powodują znaczne pogorszenie jakości życia pacjenta, powodują stopniową utratę samodzielności, wymagają regularnych hospitalizacji i prowadzą do inwalidztwa.

Rehabilitacja u pacjentów przewlekle chorych – dlaczego jest ważna?

Rozpoznanie choroby przewlekłej w większości przypadków ma ogromny wpływ na codzienne życie. Pacjenci muszą odbywać regularne wizyty lekarskie, wykonywać zlecone badania, przyjmować leki, zmodyfikować styl życia (np. w zakresie diety i stylu życia), a także poddawać się koniecznym zabiegom i operacjom.

Bardzo ważnym elementem leczenia wielu chorób przewlekłych jest regularna, dopasowana do potrzeb rehabilitacja. Z jednej strony, ma ona na celu minimalizowanie lub – jeśli jest to możliwe – całkowite wyeliminowanie objawów towarzyszących danej chorobie, utrzymanie lub poprawę stanu zdrowia pacjenta, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Z drugiej strony – indywidualnie opracowany program rehabilitacji pozwala poprawić jakość życia pacjenta, zapobiegać utracie samodzielności, niepełnosprawności oraz różnych powikłaniom chorób przewlekłych. Brak takich działań może prowadzić np. do osłabienia układu krążenia i układu oddechowego, pogorszenia koordynacji i sprawności ruchowej, a nawet problemów z trawieniem.

Metody i formy rehabilitacji w chorobach przewlekłych

Rehabilitacja pacjentów chorych przewlekle może przyjmować różną postać. Czasami są to zabiegi przeprowadzane w warunkach szpitalnych albo turnusy rehabilitacyjne w specjalistycznych ośrodkach, sanatoriach itp. U niektórych pacjentów – zwłaszcza lżej chorych, mogących swobodnie przemieszczać się, bez bardzo poważnych uszczerbków na zdrowiu – rehabilitacja może być prowadzona w warunkach ambulatoryjnych, czyli w konkretnej przychodni, gabinecie albo klinice. U pacjentów ciężko chorych, osób starszych, leżących czy w terminalnych stadiach choroby, dobrym wyborem może być natomiast rehabilitacja domowa.

Indywidualnie dobiera się również formy rehabilitacji pacjentów ze schorzeniami przewlekłymi – czasami jest to typowa rehabilitacja ruchowa, neurologiczna, kardiologiczna czy oddechowa, niekiedy są to różnego rodzaju terapie łączone. W zależności od potrzeb, u pacjentów stosuje się terapię manualną, różnego rodzaju ćwiczenia, masaże, kinezyterapię, rozmaite metody fizykoterapii itp.

Ze specjalistycznej, dopasowanej do potrzeb rehabilitacji dla pacjentów chorych przewlekle można oczywiście skorzystać w placówkach KRIOSONIK – jeśli potrzebna Ci tego typu pomoc, skontaktuj się z nami i umów się na wizytę w dogodnym terminie!

Zwichnięcie stawu skokowego, leczenie i rehabilitacja!

Zwichnięcie stawu skokowego, czyli popularne zwichnięcie kostki jest jednym z najczęstszych urazów stopy. Zwichnięcie stawu jest bardzo często mylone ze skręceniem stawu – są to dwa różne urazy. Do zwichnięcia stawu skokowego może dojść nawet w czasie zwykłego spaceru.

Zwichnięcie stawu skokowego – co to?

Zwichnięcie stawu skokowego, zwane jest potocznie zwichnięciem kostki. Do urazu dochodzi w czasie nieprawidłowego przemieszczenia się kości skokowej i piszczelowej oraz innych struktur stawu m.in. torebki stawowej. W czasie zwichnięcia stawu skokowego najczęściej zostaje uszkodzona torebka stawowa i więzadła – odpowiadają za stabilizację stopy. Najczęstszą przyczyną urazu stawu skokowego jest jego nadmierne przeciążenie w niewłaściwym położeniu. Siła przeciążenia nadmiernie przekraczają wytrzymałość torebki stawowej i więzadeł.

Zwichnięcie stawu skokowego wymaga zawsze interwencji lekarskiej. Kostka musi zostać ustawiona. Zwichnięcie kostki wiąże się często z dodatkowymi urazami takimi jak m.in.

  • uszkodzeniem torebki stawowej,
  • uszkodzeniem więzadeł stabilizujących stopę,
  • złamaniem kości piszczelowej lub strzałkowej.

Zbagatelizowanie zwichnięcia stawu skokowego może mieć bardzo poważne konsekwencje dla zdrowia m.in. martwicę stawu lub przewleką niestabilność stawu powodującą nawracające urazy kostki.

Objawy zwichnięcia stawu skokowego

Najczęstszymi objawami zwichnięcia kostki są:

  • ból utrudniający chodzenie,
  • nienaturalne ustawienie stopy,
  • mocna opuchlizna,
  • brak mobilności stopy – nie możliwe jest poruszanie stopą,
  • zasinienie.

Jeśli zwichniecie kostki jest otwarte, to dochodzi do tego otwarta rana i duże krwawienie. Takie uraz wygląda bardzo makabrycznie.

Leczenie stawu skokowego

Leczenie stawu skokowego jest dość długim i nierzadko skomplikowanym procesem. Pierwszym etapem jest zawsze nastawienie stawu.  Bardzo często zwichnięcie stawu, wymaga leczenia operacyjnego np. stabilizacja kości przy pomocy śrub i blaszek. Drugim etapem jest unieruchomienie stawu na okres 6- 8 tygodni przy pomocy gipsu lub ortezy. W tym czasie zaleca się przyjmowanie przez pacjenta zastrzyków z heparyny (w celu uniknięcia zakrzepów). Ostatnim etapem leczenia jest rehabilitacja kostki.

Rehabilitacja stawu skokowego

Rehabilitację po zwichnięciu kostki warto rozpocząć od razu po ściągnięciu usztywniania stawu. Zaleca się stopniowe przyzwyczajenie stawu skokowego do obciążenia. Po długim leczeniu mięśnie i więzadła są osłabione i bardziej podatne na urazy.

Rehabilitacja stawu skokowego najczęściej polega na:

  • terapii manualnej;
  • zabiegach fizjoterapeutycznych:
  • laser,
  • pole magnetyczne,
  • ultradźwięki,
  • hydromasaż,
  • kinesiotaping,
  • krioterapia.

Rehabilitacja po zwichnięciu stawu skokowego zwiększa jego ruchomość oraz pomaga nabyć prawidłowe wzorce po okresie unieruchomienia. 

Centrum Medyczne i Rehabilitacji KRIOSONIK
ul. Wojskowa 6, 08-110
Usługi płatne i NFZ  683 330 330
Rehabilitacja domowa  663 144 443
Pon.-pt.: 8:00-18:00 (usługi odpłatne) sob.-niedz.: nieczynne.