Menu Zamknij
header

Sporty zimowe, takie jak jazda na nartach lub na snowboardzie, to nie tylko doskonała rozrywka, ale i korzyści zdrowotne wynikające z aktywności fizycznej. Jednak osoby z problemami kolan często mają wątpliwości, czy jazda na nartach jest dla nich bezpieczna. Jak uniknąć ryzyka pogorszenia stanu zdrowia i cieszyć się zimowymi aktywnościami na świeżym powietrzu?

Kolano to największy staw w ludzkim organizmie i zarazem jedno z najczęściej przeciążanych miejsc. Ze względu na swoją złożoną budowę i zakres ruchu, staw kolanowy jest szczególnie podatny na urazy. Tymczasem narciarstwo wymaga intensywnej pracy kolan – jego skrętów, dynamicznych ruchów, a jednocześnie stabilizacji ciała, co może być wyzwaniem dla osób z istniejącymi problemami, takimi jak uszkodzenia więzadeł, przeciążenia czy zmiany zwyrodnieniowe.

Czy oznacza to, że w takiej sytuacji należy zrezygnować z jazdy na nartach? Niekoniecznie. Odpowiednie przygotowanie i dostosowanie aktywności do indywidualnych możliwości sprawią, że szusowanie po zaśnieżonych stokach będzie bezpieczne.

Zagrożenia związane z jazdą na nartach dla osób z problemami kolan

Podczas jazdy na nartach staw kolanowy pracuje w dynamicznych warunkach – musi stabilizować ciało, absorbować wstrząsy i umożliwiać zmiany kierunku. Największe ryzyko dotyczy:

  • urazów więzadeł krzyżowych – szczególnie więzadła krzyżowego przedniego (ACL), które odpowiada za stabilizację kolana; do jego uszkodzeń dochodzi najczęściej podczas skrętów i nagłych zatrzymań,
  • uszkodzenia łąkotek – łąkotki pełnią rolę amortyzatorów w kolanie i są szczególnie narażone na przeciążenia w sportach dynamicznych, do których zalicza się narciarstwo,
  • nasilenia objawów choroby zwyrodnieniowej – osoby z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych mogą odczuwać ból podczas jazdy z powodu intensywnych obciążeń.

Jak przygotować kolana do sezonu narciarskiego?

Kluczowe dla osób z problemami kolan jest przygotowanie fizyczne do sezonu narciarskiego i świadoma technika jazdy. Przygotowania najlepiej zacząć kilka tygodni przed planowanym wyjazdem na narty, włączając do planu dnia ćwiczenia, które poprawią siłę mięśni i stabilizację stawów. Skuteczne strategie obejmują:

  • regularne ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworogłowe uda, pośladkowe i łydki,
  • ćwiczenia równoważne, np. stanie na jednej nodze, by poprawić stabilizację stawów,
  • rozciąganie mięśni nóg i techniki zwiększające elastyczność,
  • pracę z fizjoterapeutą, który może ocenić zakres ruchu i zalecić indywidualny program wzmacniający.

Bardzo ważny jest także wybór dopasowanego do indywidualnych potrzeb sprzętu narciarskiego (zarówno samych nart, jak i butów), który zapewni odpowiednią amortyzację i zmniejszy ryzyko kontuzji. Jeśli jest takie wskazanie, można zainwestować również w specjalne elastyczne ortezy, które dodatkowo zabezpieczą kolano podczas jazdy.

Jazda na nartach może być bezpieczna dla osób z problemami kolan, jeśli odpowiednio przygotujemy ciało do wysiłku i będziemy świadomie podchodzić do swoich możliwości. Kluczowe jest wcześniejsze wzmocnienie mięśni, zastosowanie właściwej techniki i konsultacja ze specjalistą, np. ortopedą lub fizjoterapeutą. W klinice KRIOSONIK pomożemy Ci ocenić stan Twoich kolan i dobrać odpowiedni program przygotowawczy, byś mógł cieszyć się narciarską przygodą bez obaw.

Choroby autoimmunologiczne, a fizjoterapia

Choroby autoimmunologiczne to szeroka grupa schorzeń o wspólnej etiologii – ich ogólną przyczyną jest bowiem nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego organizmu przeciw własnemu antygenowi lub grupie antygenów, co prowadzi do niszczenia własnych tkanek. Choć choroby autoimmunologiczne mogą manifestować się w obrębie różnych narządów i układów, to w leczeniu wielu tego typu schorzeń nieocenione znaczenie ma fizjoterapia.

Choroby autoimmunologiczne to schorzenia spowodowane przez nieprawidłową reakcję układu immunologicznego, który rozpoznaje własne komórki jako obce i prowadzi do ich niszczenia. Jak dotąd nie ustalono, jakie są przyczyny rozwoju chorób autoimmunologicznych – przypuszcza się, że mogą na to mieć wpływ takie czynniki, jak:

  • zaburzenia gospodarki hormonalnej,
  • przewlekły stres,
  • ekspozycja na zanieczyszczenia i toksyny,
  • wiek i płeć,
  • niedobory odporności,
  • zaburzenia mikroflory jelitowej.

Niektóre choroby autoimmunologiczne manifestują się już u niemowląt i dzieci, inne rozwijają się u osób dorosłych. Mogą one obejmować różne tkanki i narządy – do grupy chorób autoimmunologicznych zalicza się np. cukrzycę typu 1, chorobę Hashimoto, stwardnienie rozsiane, toczeń układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, twardzinę układową czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Rola fizjoterapii w leczeniu chorób autoimmunologicznych

Choroby autoimmunologiczne są nieuleczalne – można jedynie łagodzić ich przebieg, zmniejszać nasilenie objawów oraz częstotliwość nawrotów. Metody leczenia zależą od wielu czynników – konkretnie zdiagnozowanego schorzenia, rodzaju symptomów, wieku pacjenta itp. Dla przykładu – w przypadku cukrzycy typu 1 głównym elementem leczenia jest stosowanie przez pacjenta insuliny, prawidłowa dieta i aktywność fizyczna. U pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów stosuje się niesteroidowe leki przeciwbólowe, a bardzo ważnym elementem leczenia jest rehabilitacja, w tym fizjoterapia.

Fizjoterapia odgrywa zresztą istotną rolę w leczeniu wielu chorób autoimmunologicznych, zwłaszcza tych manifestujących się w obrębie układu ruchu. Wspomniane reumatoidalne zapalenie stawów objawia się m.in. silnymi bólami i obrzękami stawów, stwardnienie rozsiane prowadzi do postępującej niepełnosprawności pacjenta, dolegliwością często występującą u osób z chorobą Hashimoto są bóle pleców – przykładów tego typu jest wiele.

Metody fizjoterapii dobiera się oczywiście indywidualnie pod kątem potrzeb pacjenta. Do najczęściej stosowanych zabiegów i procedur fizjoterapii u osób z chorobami autoimmunologicznymi zalicza się:

  • masaże – zmniejszają sztywność i napięcie mięśni, poprawiają krążenie,
  • kinezyterapia – usprawnia mięśnie i stawy, chroni przed przykurczami i zanikami mięśni,
  • zabiegi fizykoterapii (magnetoterapia, elektroterapia, terapia ciepłem, krioterapia) – zmniejszają dolegliwości bólowe, redukują stany zapalne, pobudzają naturalne procesy regeneracji tkanek,
  • różnego rodzaju ćwiczenia wzmacniające mięśnie, poprawiające zakres ruchu i ogólną wydolność.

Fizjoterapia u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi pozwala zredukować wiele przykrych objawów oraz ogólnie poprawić jakość życia. Oczywiście wymaga ona zaangażowania pacjentów i systematyczności – czasami prowadzona jest nawet przez całe życie.

W centrach KRIOSONIK pacjenci ze zdiagnozowanymi schorzeniami autoimmunologicznymi mogą uzyskać profesjonalną pomoc zespołu doświadczonych rehabilitantów i fizjoterapeutów. Zapraszamy do kontaktu!