22 kwietnia, 2024

Pod pojęciem chorób przewlekłych kryje się wiele różnego rodzaju schorzeń, które wymagają specjalistycznej, długotrwałej opieki, dopasowanego do potrzeb leczenia oraz rehabilitacji. To właśnie rehabilitacja pozwala na poprawę jakości życia pacjentów chorych przewlekle, pozytywnie wpływa na ich samopoczucie, niweluje objawy chorób oraz zapobiega powikłaniom.

Jak wynika z definicji amerykańskiej Komisji ds. Chorób Przewlekłych (Commission of Chronic Illness), choroby przewlekłe to trwałe schorzenia będące efektem nieodwracalnych zmian patologicznych w organizmie, skutkujące m.in. inwalidztwem i postępującą niesamodzielnością, wymagające specjalistycznego leczenia oraz nadzoru.

Z niektórymi chorobami przewlekłymi – np. nadciśnieniem, cukrzycą czy astmą – można żyć przez długie lata, oczywiście pod warunkiem, że schorzenie jest rozpoznane, odpowiednio leczone, a pacjent przestrzega zaleceń lekarzy. Są takie choroby, które w większości przypadków – nawet po wdrożonym leczeniu – kończą się zgonem. Zalicza się do nich np. nowotwory oraz chorobę wieńcową. Jest również spora grupa schorzeń przewlekłych, które powodują znaczne pogorszenie jakości życia pacjenta, powodują stopniową utratę samodzielności, wymagają regularnych hospitalizacji i prowadzą do inwalidztwa.

Rehabilitacja u pacjentów przewlekle chorych – dlaczego jest ważna?

Rozpoznanie choroby przewlekłej w większości przypadków ma ogromny wpływ na codzienne życie. Pacjenci muszą odbywać regularne wizyty lekarskie, wykonywać zlecone badania, przyjmować leki, zmodyfikować styl życia (np. w zakresie diety i stylu życia), a także poddawać się koniecznym zabiegom i operacjom.

Bardzo ważnym elementem leczenia wielu chorób przewlekłych jest regularna, dopasowana do potrzeb rehabilitacja. Z jednej strony, ma ona na celu minimalizowanie lub – jeśli jest to możliwe – całkowite wyeliminowanie objawów towarzyszących danej chorobie, utrzymanie lub poprawę stanu zdrowia pacjenta, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Z drugiej strony – indywidualnie opracowany program rehabilitacji pozwala poprawić jakość życia pacjenta, zapobiegać utracie samodzielności, niepełnosprawności oraz różnych powikłaniom chorób przewlekłych. Brak takich działań może prowadzić np. do osłabienia układu krążenia i układu oddechowego, pogorszenia koordynacji i sprawności ruchowej, a nawet problemów z trawieniem.

Metody i formy rehabilitacji w chorobach przewlekłych

Rehabilitacja pacjentów chorych przewlekle może przyjmować różną postać. Czasami są to zabiegi przeprowadzane w warunkach szpitalnych albo turnusy rehabilitacyjne w specjalistycznych ośrodkach, sanatoriach itp. U niektórych pacjentów – zwłaszcza lżej chorych, mogących swobodnie przemieszczać się, bez bardzo poważnych uszczerbków na zdrowiu – rehabilitacja może być prowadzona w warunkach ambulatoryjnych, czyli w konkretnej przychodni, gabinecie albo klinice. U pacjentów ciężko chorych, osób starszych, leżących czy w terminalnych stadiach choroby, dobrym wyborem może być natomiast rehabilitacja domowa.

Indywidualnie dobiera się również formy rehabilitacji pacjentów ze schorzeniami przewlekłymi – czasami jest to typowa rehabilitacja ruchowa, neurologiczna, kardiologiczna czy oddechowa, niekiedy są to różnego rodzaju terapie łączone. W zależności od potrzeb, u pacjentów stosuje się terapię manualną, różnego rodzaju ćwiczenia, masaże, kinezyterapię, rozmaite metody fizykoterapii itp.

Ze specjalistycznej, dopasowanej do potrzeb rehabilitacji dla pacjentów chorych przewlekle można oczywiście skorzystać w placówkach KRIOSONIK – jeśli potrzebna Ci tego typu pomoc, skontaktuj się z nami i umów się na wizytę w dogodnym terminie!

Kiedy rozpocząć rehabilitację po operacji kolana?

Operacja kolana u wielu pacjentów jest dopiero pierwszym etapem leczenia urazu czy choroby w obrębie tego stawu. Dla uzyskania odpowiednich efektów zabiegu konieczna jest zawsze dopasowana do potrzeb rehabilitacja – w większości przypadków powinno się ją rozpocząć nawet drugiego dnia po operacji.

Kolana są największymi stawami w organizmie człowieka – ze względu na swoją skomplikowaną budowę anatomiczną oraz codzienne obciążenia są narażone na różnego rodzaju stany przeciążeniowe, urazy i choroby. W wielu przypadkach dolegliwości w obrębie stawów kolanowych w pierwszym etapie próbuje się leczyć zachowawczo – jeśli nie przynosi to oczekiwanych rezultatów, bóle i ograniczenia ruchomości się pogłębiają lub gdy mamy do czynienia z poważnym, nagłym urazem, konieczna jest jednak operacja.

Obecnie niewiele operacji kolana wykonuje się tradycyjnymi metodami chirurgicznymi, czyli z obszernym naruszaniem ciągłości powłok skórnych. Większość zabiegów ma charakter artroskopowy – przez niewielkie nacięcia skóry do stawu wprowadza się niezbędne narzędzia i wykonuje odpowiednie procedury. W ten sposób można przeprowadzić np. szycie łąkotki, rekonstrukcje więzadła krzyżowego czy meniscektomię (usunięcie łąkotki). Artroskopie kolana są mniej inwazyjne dla pacjentów i znacznie skracają czas rekonwalescencji.

Rehabilitacja po operacji kolana – kiedy i jak?

Niewiele operacji kolana wymaga pełnego, bezwzględnego unieruchomienia stawu przez jakiś czas po zabiegu. W większości przypadków rehabilitację – która jest niezbędnym elementem rekonwalescencji – rozpoczyna się już na drugi dzień po operacji. Oczywiście nie jest tak, że pacjent od razu wykonuje skomplikowane ćwiczenia. Początkowo są to różnego rodzaju czynne i bierne ćwiczenia mające na celu poprawę krążenia w kończynie, eliminację bólu i obrzęku, a także jak najszybsze uzyskanie pełnego wyprostu. Do pracy angażuje się m.in. mięsień czworogłowy uda, mięsień dwugłowy czy mięsień pośladkowy.

W ramach rehabilitacji po operacji kolana zaleca się jak najszybszą pionizację i naukę chodu o kulach – także rozpoczyna się to drugiego dnia po zabiegu. W ciągu kilku następnych dni włącza się terapię manualną, a także elementy drenażu limfatycznego, zmniejszającego obrzęk oraz zapobiegającego zakrzepom – co ważne, nie trzeba w tym celu czekać do zdjęcia szwów. W kolejnych dniach rehabilitacja staje się coraz bardziej intensywna – do ćwiczeń dołącza się zabiegi fizykoterapii, np. krioterapię miejscową, elektrostymulację mięśni albo ultradźwięki.

Plan i długość trwania rehabilitacji po operacji kolana to bardzo indywidualna kwestia – zależy od wieku pacjenta, rodzaju przeprowadzonej operacji, a nawet naturalnych predyspozycji regeneracyjnych. Może trwać od około trzech tygodni do nawet trzech miesięcy. W wielu przypadkach w późniejszych etapach pacjent może samodzielnie wykonywać w domu niektóre ćwiczenia albo automasaże.

Specjalistyczną, dopasowaną do indywidualnych potrzeb rehabilitacją pacjentów po operacjach stawów kolanowych zajmujemy się w placówkach KRIOSONIK. Zachęcamy do kontaktu!