22 kwietnia, 2024

Pod pojęciem chorób przewlekłych kryje się wiele różnego rodzaju schorzeń, które wymagają specjalistycznej, długotrwałej opieki, dopasowanego do potrzeb leczenia oraz rehabilitacji. To właśnie rehabilitacja pozwala na poprawę jakości życia pacjentów chorych przewlekle, pozytywnie wpływa na ich samopoczucie, niweluje objawy chorób oraz zapobiega powikłaniom.

Jak wynika z definicji amerykańskiej Komisji ds. Chorób Przewlekłych (Commission of Chronic Illness), choroby przewlekłe to trwałe schorzenia będące efektem nieodwracalnych zmian patologicznych w organizmie, skutkujące m.in. inwalidztwem i postępującą niesamodzielnością, wymagające specjalistycznego leczenia oraz nadzoru.

Z niektórymi chorobami przewlekłymi – np. nadciśnieniem, cukrzycą czy astmą – można żyć przez długie lata, oczywiście pod warunkiem, że schorzenie jest rozpoznane, odpowiednio leczone, a pacjent przestrzega zaleceń lekarzy. Są takie choroby, które w większości przypadków – nawet po wdrożonym leczeniu – kończą się zgonem. Zalicza się do nich np. nowotwory oraz chorobę wieńcową. Jest również spora grupa schorzeń przewlekłych, które powodują znaczne pogorszenie jakości życia pacjenta, powodują stopniową utratę samodzielności, wymagają regularnych hospitalizacji i prowadzą do inwalidztwa.

Rehabilitacja u pacjentów przewlekle chorych – dlaczego jest ważna?

Rozpoznanie choroby przewlekłej w większości przypadków ma ogromny wpływ na codzienne życie. Pacjenci muszą odbywać regularne wizyty lekarskie, wykonywać zlecone badania, przyjmować leki, zmodyfikować styl życia (np. w zakresie diety i stylu życia), a także poddawać się koniecznym zabiegom i operacjom.

Bardzo ważnym elementem leczenia wielu chorób przewlekłych jest regularna, dopasowana do potrzeb rehabilitacja. Z jednej strony, ma ona na celu minimalizowanie lub – jeśli jest to możliwe – całkowite wyeliminowanie objawów towarzyszących danej chorobie, utrzymanie lub poprawę stanu zdrowia pacjenta, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Z drugiej strony – indywidualnie opracowany program rehabilitacji pozwala poprawić jakość życia pacjenta, zapobiegać utracie samodzielności, niepełnosprawności oraz różnych powikłaniom chorób przewlekłych. Brak takich działań może prowadzić np. do osłabienia układu krążenia i układu oddechowego, pogorszenia koordynacji i sprawności ruchowej, a nawet problemów z trawieniem.

Metody i formy rehabilitacji w chorobach przewlekłych

Rehabilitacja pacjentów chorych przewlekle może przyjmować różną postać. Czasami są to zabiegi przeprowadzane w warunkach szpitalnych albo turnusy rehabilitacyjne w specjalistycznych ośrodkach, sanatoriach itp. U niektórych pacjentów – zwłaszcza lżej chorych, mogących swobodnie przemieszczać się, bez bardzo poważnych uszczerbków na zdrowiu – rehabilitacja może być prowadzona w warunkach ambulatoryjnych, czyli w konkretnej przychodni, gabinecie albo klinice. U pacjentów ciężko chorych, osób starszych, leżących czy w terminalnych stadiach choroby, dobrym wyborem może być natomiast rehabilitacja domowa.

Indywidualnie dobiera się również formy rehabilitacji pacjentów ze schorzeniami przewlekłymi – czasami jest to typowa rehabilitacja ruchowa, neurologiczna, kardiologiczna czy oddechowa, niekiedy są to różnego rodzaju terapie łączone. W zależności od potrzeb, u pacjentów stosuje się terapię manualną, różnego rodzaju ćwiczenia, masaże, kinezyterapię, rozmaite metody fizykoterapii itp.

Ze specjalistycznej, dopasowanej do potrzeb rehabilitacji dla pacjentów chorych przewlekle można oczywiście skorzystać w placówkach KRIOSONIK – jeśli potrzebna Ci tego typu pomoc, skontaktuj się z nami i umów się na wizytę w dogodnym terminie!

Rehabilitacja po złamaniu – na czym polega?

Złamanie kości – ręki, nogi, nadgarstka czy śródstopia – może przytrafić się każdemu, bez względu na wiek. W powrocie do zdrowia i pełnej sprawności bardzo ważna jest odpowiednia rehabilitacja po złamaniu. Co ważne, w zdecydowanej większości przypadków zaleca się jej rozpoczęcie bardzo szybko, nawet 2–3 dni po unieruchomieniu złamanej kości.

Złamanie to przerwanie ciągłości kości, do którego dochodzi najczęściej pod wpływem nagłej siły zewnętrznej – uderzenia, upadku, zderzenia itp. Innym typem złamań są tzw. złamania patologiczne – ich przyczyną mogą być nawet drobne urazy i obciążenia kości objętych chorobą, np. osteoporozą, odwapnieniem czy zanikiem kostnym.

Do głównych objawów złamań zalicza się bardzo silny ból, obrzęk, zasinienie, brak możliwości poruszania się oraz bladość skóry. Diagnostyka złamań polega zazwyczaj na wykonaniu badania RTG – na jego podstawie można określić lokalizację oraz stopień złamania, a także dobrać odpowiednie metody leczenia. Najczęściej jest to unieruchomienie złamanej kości, choć czasami, w przypadku skomplikowanych złamań, konieczne bywa operacyjne zespolenie kości.

Bardzo ważnym elementem leczenia złamań kości jest także dopasowana do indywidualnych potrzeb rehabilitacja.

Rehabilitacja po złamaniu – jak przebiega?

Wbrew stereotypowym opiniom, rehabilitację po złamaniu kości powinno się zacząć bardzo szybko – nawet 2–3 dni po unieruchomieniu czy operacji zespolenia kości. Jest to istotne, by utrzymać odpowiedni poziom krążenia, zniwelować osłabienie mięśni, utrzymywać funkcjonowanie całego układu ruchu oraz stymulować procesy zrostu kości.

Rehabilitacja bezpośrednio po złamaniu kości (okres unieruchomienia)

Ma na celu m.in. zapobieganie obrzękom, zapaleniom żył i przykurczom. W tym czasie zastosowanie znajdują przede wszystkim ćwiczenia izometryczne oraz kontralateralne. Te pierwsze polegają na napinaniu mięśni (również tych znajdujących się pod unieruchomieniem), ale bez wykonywania ruchu. Z kolei ćwiczenia kontralateralne to przenoszenie funkcji fizjologicznych na drugą stronę ciała (z unieruchomieniem). Jeśli chodzi o zabiegi fizykoterapii, polecane jest m.in. pole magnetyczne, które bez problemu przenika nawet przez gips, dociera do każdej komórki organizmu i przyspiesza procesy tworzenia tkanki łącznej, stymuluje tworzenie blizny kostnej, redukuje ból i stan zapalny.

Rehabilitacja po złamaniu po zdjęciu unieruchomienia (wczesny etap)

Pacjenci bezpośrednio po zdjęciu unieruchomienia złamanej kości borykają się często m.in. z zanikami mięśniowymi, bólem oraz ograniczoną ruchomością stawów. Na tym etapie stosuje się dopasowane do indywidualnych potrzeb ćwiczenia czynne i bierne, mobilizacje stawów czynne i bierne, mobilizacje tkanek miękkich (masaże funkcyjne, mobilizacje uciskowe, stretching, poizometryczna relaksacja mięśni), drenaż limfatyczny oraz zabiegi fizykoterapii (krioterapia, ultradźwięki, laseroterapia). Ich celem jest przywrócenie prawidłowego funkcjonowania układu ruchu oraz ustąpienie dolegliwości.

Rehabilitacja po złamaniu w późniejszym okresie

Na późniejszym etapie rehabilitacji po złamaniu wykorzystuje się wszystkie wymienione wcześniej ćwiczenia, techniki i zabiegi, przy czym są one bardziej intensywne, cechują się większymi obciążeniami oraz maksymalnym możliwym zakresem ruchu. Pacjent ma za zadanie w pełni angażować do pracy fragment ciała po urazie, tak aby z biegiem czasu odzyskać całkowitą sprawność.

Kompleksową pomoc po złamaniach kości – zarówno będących skutkiem nieszczęśliwych upadków, uprawiania sportu, jak i wypadków komunikacyjnych – można uzyskać w naszych placówkach KRIOSONIK. Zapewniamy profesjonalną opiekę doświadczonych rehabilitantów oraz plany leczenia dopasowane do potrzeb! Zapraszamy! -> https://www.kriosonik.pl