27 października, 2025

Artroskopia kolana to jedna z najczęściej wykonywanych małoinwazyjnych operacji ortopedycznych. Pozwala na dokładne obejrzenie wnętrza stawu i naprawę jego struktur bez konieczności dużego nacięcia skóry. Choć zabieg jest stosunkowo bezpieczny, to odpowiednia rehabilitacja po artroskopii kolana ma kluczowe znaczenie dla powrotu do pełnej sprawności. Zobacz, jak wygląda proces rekonwalescencji krok po kroku.

Czym jest artroskopia kolana?

Artroskopia to zabieg, podczas którego ortopeda wprowadza do wnętrza stawu cienką kamerę (artroskop) oraz specjalne narzędzia chirurgiczne. Dzięki temu może dokładnie ocenić stan struktur kolana i przeprowadzić precyzyjne leczenie.

Dlaczego rehabilitacja po artroskopii jest tak ważna?

Po operacji kolana kluczowe jest szybkie, ale bezpieczne wdrożenie rehabilitacji. Brak ruchu i ćwiczeń może prowadzić do:

sztywności stawu,
osłabienia mięśni,
obrzęków i bólu,
dłuższego powrotu do pełnej sprawności.

Z kolei dobrze zaplanowana fizjoterapia po artroskopii kolana pozwala szybciej odzyskać siłę, stabilność i zakres ruchu.

Etapy rehabilitacji po artroskopii kolana

🔹 Etap I – pierwszy tydzień po zabiegu

Cel: zmniejszenie bólu i obrzęku

chłodzenie kolana,
elewacja (unoszenie nogi),
ćwiczenia izometryczne mięśnia czworogłowego,
delikatne zginanie i prostowanie w bezpiecznym zakresie,
nauka chodzenia o kulach (jeśli zalecone).

🔹 Etap II – od 2. do 4. tygodnia

Cel: poprawa zakresu ruchu i wzmocnienie mięśni

ćwiczenia bierne i czynne w pełniejszym zakresie,
trening stabilizacji kolana,
praca nad równowagą i propriocepcją,
stopniowe odstawianie kul ortopedycznych.

🔹 Etap III – od 5. do 8. tygodnia

Cel: powrót do aktywności dnia codziennego

ćwiczenia funkcjonalne (chodzenie po schodach, przysiady),
trening mięśni pośladkowych i tułowia,
zwiększanie obciążenia podczas chodu,
delikatny trening na rowerze stacjonarnym.

🔹 Etap IV – po 2–3 miesiącach

Cel: powrót do pełnej aktywności

ćwiczenia dynamiczne i plyometryczne (dla sportowców),
bieganie w kontrolowanych warunkach,
trening siłowy i stabilizacyjny,
testy funkcjonalne i ocena gotowości do powrotu do sportu.

Ile trwa rehabilitacja po artroskopii kolana?

Czas rekonwalescencji zależy od rodzaju zabiegu, kondycji pacjenta i zaangażowania w terapię.

Po prostych zabiegach (np. oczyszczenie stawu) powrót do aktywności może trwać 3–6 tygodni.
Po rekonstrukcji więzadeł (np. ACL) pełna rehabilitacja może potrwać 4–6 miesięcy.

Regularna fizjoterapia przyspiesza regenerację i minimalizuje ryzyko nawrotu urazu.

Jak wygląda wizyta u fizjoterapeuty po artroskopii?

Podczas pierwszej wizyty fizjoterapeuta:

ocenia stan kolana i zakres ruchu,
bada blizny pooperacyjne,
analizuje wzorzec chodu,
opracowuje indywidualny plan ćwiczeń,
uczy bezpiecznego poruszania się i wykonywania ruchów.

W zależności od etapu, terapia może obejmować:

terapię manualną,
ćwiczenia czynne,
masaż i drenaż limfatyczny,
kinesiotaping,
elektrostymulację lub laseroterapię wspomagającą regenerację tkanek.

Rehabilitacja po artroskopii kolana to kluczowy etap w procesie leczenia. Systematyczna praca z fizjoterapeutą, odpowiednie ćwiczenia i cierpliwość pozwalają odzyskać pełną sprawność, siłę i pewność ruchu. Im szybciej rozpoczniesz fizjoterapię po operacji, tym szybciej wrócisz do ulubionej aktywności bez bólu i ograniczeń.

Wpływ fizjoterapii na zdrowie psychiczne

10 października obchodzony jest Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego – ustanowiony w 1992 r. w celu zwiększania świadomości społecznej dotyczącej zdrowia psychicznego oraz poprawy poziomu opieki psychicznej. Warto pamiętać, że ważnym elementem leczenia wielu zaburzeń psychicznych bywa również fizjoterapia.

Według WHO zdrowie psychiczne to „stan dobrego samopoczucia, w którym jednostka realizuje swoje własne umiejętności, może poradzić sobie z problemami życia codziennego, może produktywnie i owocnie pracować oraz mieć swój wkład w rozwój społeczeństwa”. Niestety, we współczesnym świecie – pełnym stresu, pędu, ekstremalnych zagrożeń i rozwarstwienia społecznego – problemy ze zdrowiem psychicznym stają się coraz bardziej powszechne. Lęki, depresja, zespół stresu pourazowego – to tylko kilka przykładów zaburzeń psychicznych, które dotykają nie tylko osoby dorosłe, ale coraz częściej również młodzież i dzieci.

Objawy fizyczne zaburzeń i chorób psychicznych

Należy mieć świadomość, że u osób z różnego rodzaju zaburzeniami i chorobami psychicznymi występują również wielorakie objawy fizyczne – bóle szyi i kręgosłupa, przeciążenia układu ruchu spowodowane nieprawidłową pozycją podczas stania, siedzenia czy odpoczynku, uogólnione bóle mięśniowo-stawowe, przykurcze mięśni i inne. Dlatego w leczeniu zaburzeń psychicznych bardzo ważne jest holistyczne podejście do pacjenta oraz multidyscyplinarna współpraca specjalistów – nie tylko psychiatrów, psychologów, psychoterapeutów, ale także lekarzy internistów, lekarzy różnych specjalności oraz fizjoterapeutów.

Fizjoterapia w chorobach psychicznych – dlaczego jest ważna?

Nie wolno pomijać roli rehabilitantów i fizjoterapeutów w leczeniu chorób o podłożu psychicznym oraz zapobieganiu ich nawrotom. Są oni wyszkoleni zarówno w zakresie zdrowia fizycznego, jak i psychicznego, posiadają wiedzę na temat dobierania rodzaju zabiegów do indywidualnych potrzeb pacjenta, potrafią opracowywać modele rehabilitacji oraz zasady rekonwalescencji, mają świadomość wpływu przyjmowanych przez pacjentów leków na zdolność do wykonywania niektórych ćwiczeń.

Prowadzona przez wykwalifikowanych specjalistów, dopasowana do potrzeb pacjenta z zaburzeniami psychicznymi fizjoterapia:

ma pozytywny wpływ na funkcje poznawcze,
zapobiega oraz niweluje fizyczne skutki zaburzeń psychicznych,
pobudza produkcję hormonów odpowiedzialnych za dobre samopoczucie psychiczne,
wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego,
korzystnie wpływa na nastrój i zwiększa poczucie własnej wartości chorego,
pomaga utrzymywać prawidłową masę ciała.

Fizjoterapia w zaburzeniach psychicznych – dla kogo i jaka?

Fizjoterapia jest istotną częścią multidyscyplinarnej opieki nad pacjentami z różnymi zaburzeniami natury psychicznej – m.in. stanami lękowymi, depresją, schizofrenią, chorobą Alzheimera, anoreksją oraz bulimią. W zależności od indywidualnych potrzeb obejmuje ona np. ćwiczenia rozciągające i siłowe, ćwiczenia oddechowe, masaże relaksacyjne, terapię manualną, terapię czaszkowo-krzyżową, a także zabiegi fizykoterapii, np. kriokomorę.